Een salieavendje met wysgeerige zysprongen op 't gebied der
kunst. Dergelyk uitstapje naar pompeï, viâ
fontainebleau. Mogelyke promotie van de baker. Vreeselyke gaping in
de geleerdheid van den Schryver, die niet eens weet wat wimpie
geantwoord heeft en wie er schelde. Stoffel's
zoölogische geestigheid, oorzaak van 'n laatsten punischen oorlog.
Pennewip homoeopaath en vredestichter malgré lui.
Arme wouter!
386.
- Heeremens... dâ-doeme plissier dat uwe der al bent.
Leentje, sê-chou die stoel wech, en cheef ereis 'n tessie in die stoof...
toe as 'n meit, of 'k doe 't liefer sellif. En-oe maak je 't, mens?
Juffrò-Laps k'mt ook, weetje? - Myntje, denk 'm je deeg, en skei uit
mê-kamme - ze ken niet f'n d'r hare blyve, die meit, as 'r folk is... ga
sitte, mens... né, niet in die hoek...'t tocht 'r so...
Het tochtte in dien hoek niet meer dan in andere hoeken. Maar...
vrouw Stotter was 'n ‘vrouw’ en geen ‘juffrouw.’ Ze had
dus geen recht op de eereplaats, want eens-vooral, 'n juffrouw gaat boven 'n
vrouw, zoo goed als 'n mevrouw gaat boven 'n juffrouw. Ieder moet op z'n plaats
blyven, vooral op bovenkamer III, 7, b1 of c,
(Pp) waar de préseance nauwkeuriger wordt in acht
genomen dan aan 't hof te Madrid, jazelfs met 'n angstvalligheid die 't
ceremoniemeesterschap op die hoogte der maatschappy, tot 'n hoofdbrekend werk
maakt voor menige juffrouw Pieterse.
Ik zeg dit maar, om door 't woord ‘hoofdbreken’
ongezocht te geraken tot de opmerking dat ik zooveel moeite heb gehad met de
juiste konstruktie der welkomstgroet van vrouw Stotter, en dat ik niet zal
kunnen overgaan tot het meedeelen van
Auteursrechtvrij