Ideën I

388.

Ik ben er geweest! Ziehier:

- Och me lieffe juffre Pieterse... 'k was so bedaan toe Louweris me kwam fraache. Want 'k sech al so teuche Wimpie, die musse maakt, weetje - né, dankie f'r fuur. Strak-

[p. 281]

kies, Pietje - 'k zech al so teuche Wimpie, hoe sou juffre Pietersen 't make, 'mdâ-'k in so lang nie fâ-je chehoort-ep, weetje - ja, lech 'm m'r neer, 't is m'n outje - je neemt ommes nie kwalik, dâ-'k m'r m'n outje hep emchedaan?... en doe sei Wimpie, omdâ-we net aan de was wasse...

Wat Wimpie daarop gezegd heeft, weet ik waarachtig niet. Het ‘outje’ van vrouw Stotter werd opgenomen, en neergelegd aan 't voeteneind op de bedstee in de achterkamer, met last aan de kinderen die daar saamgepakt lagen, de beenen niet uittesteken, om baker's ‘outje’ niet te bederven.

- Wel mens, cha sitte... ja, dâ's f'rons... 't is tweemaal -Leentje, wâ-benje weer... d'r wordt cheskelt, hoorje niet! - 't Sel juffre Sipperman wese... w'nt juffre Sipperman k'mt ook, weetje...

Ik weet alweer niet, of 't inderdaad juffrouw Zipperman was die gescheld had, en de lezer mag me verwyten dat ik geschiedenissen vertel die ikzelf niet recht ken. Maar in 't onzekere latende of 't ditmaal juffrouw Zipperman was, of juffrouw Mabbel van den koekbakker, of juffrouw Krummel ‘die 'n man op de beurs had’ of juffrouw Laps... neen, die hoefde niet te schellen, want ze woonde op de ondervoorkamer. Genoeg, vóór half-acht was 't heele gezelschap kompleet, en Stoffel rookte z'n pyp alsof 't zoo hoorde. Leentje was weggegaan zonder boteram. ‘Die zou ze morgen wel krygen, omdat 't zoo druk was vandaag, en men kon niet alles tegelyk doen.’