Ideën VI

1097.

Van Wouter's menschenkennis mag ik niet veel goeds zeggen, maar wèl breidde zich de kring van de menschen uit, met wie hy kennis maakte.

Het spreekt vanzelf dat dit laatste woord moet worden opgevat in allerlaagsten zin, daar hier van eigenlyke menschenkennis geen spraak is. Nog minder van menschkunde.

Menschkunde is - als aardryks- werktuig- ontleed- en an-

[p. 54]

dere kunde - een wetenschap. Waarschynlyk zelfs is zy de moeielykste, omdat ze zich niet persen laat in 'n van-buiten te leeren schoolsysteem. Men kan in dat vak geen docenten benoemen. Men kan er geen nummer van maken op de Series Lectionum. Men kan er geen examen in afnemen. Men kan er geen professoraat voor stichten. Men kan er 't budget niet by te-pas brengen, en geen onbezoldigd ridderschap. De menschkundige heeft zelfs geen aanspraak op 'n grafschrift. Immers... wàt zou men daarin moeten zeggen?

Dit alles is dan ook de reden dat de ‘the proper study of man’ tot de ondankbaarste en minst beoefende vakken behoort.