lagen
zou tot 'n deel van zóó'n geheel!
Later eerst zag hy in dat iemand van eenige waarde evenmin kan
opgaan in elke andere samenkoppeling, en dat de ikheid...
Wel zeker: ‘ieder moet handelen naar z'n eigen
overtuiging!’ Zóó had Mevrouw Holsma gezegd. En wat werd er
van de mogelykheid der toepassing van deze blyde boodschap, wanneer men met die
overtuiging slordig omging? Als men haar vervalschte volgens Strabbe's
‘regula van menging?’
‘Een kruienier heeft thee van negen stuivers, van acht
stuivers, en van zeven stuivers het pond, en wenscht...
De goeie
Strabbe geeft z'n kruieniers nooit
Souchong van geen-één stuiver te mengen onder de
‘massa’ die hy verkoopen wil tegen zóóveel winst op
het pond. Men bedenke dat ik van den goeden ouden tyd spreek.
En Wouter ging met denken voort.
...hy wenscht van al die theesoorten een...
‘massa’ te maken...
Daar is 't woord weer, het nieuwe woord van de Holsma's! Welnu,
gedachten, meeningen, overtuiging, geweten, verstand, hoop, vrees, liefde,
haat, deugd, en vooral: zedelyke verantwoordelykheid... dit alles is
geen thee, die men mengen kan om ze aan den man te brengen tegen zekeren
prys!
Wie 't beproeven zou, verrekent zich, omdat de menging zelf
'n vernietigenden invloed uitoefent, die aan Strabbe's rekentalent ontsnapte,
maar begrepen wordt door beoefenaars der regula: ‘vanden mensche
en deszelfs eigenaardigheden.’
Ik weet waarlyk niet welk deel van deze opmerkingen aan Wouter
behoort, en wat volgens de ‘Gezelschaps-rekening’ den auteur
toekomt. Daar echter de dissolutie der maatschap tusschen dien kleinen jongen
en my, nog niet op-hand is, kunnen wy deze vraag ongelikwideerd laten. 't Is
wel mogelyk dat ik Wouter 'n beetje wyzer voorstelde dan-i nog wezen kon.
Maar... de kiem was gelegd. En vergaan zou ze niet!
De lezer wordt overigens uitgenoodigd zyn wenken - of de mynen -
over de onbruikbaarheid van Strabbe's ‘Regel
Auteursrechtvrij