Vondelingskens

[p. 28]

Avond-zonnebloemen

Gebogen op uw stengels,

Wat staart ge diep en stil...,

Gij, groote koop'ren kijkers

Met bronzige pupil.

Zeg, wilt ge soms doorpeilen

M'n leven, dat vervliet?

Waar of de tijd z'n dagen,
De dag z'n uren liet?

Ik huiver van uw staren...

't Is, of ge me doorgrondt;

Of g'in m'n ziel wilt zoeken

Het zuchten van m'n mond...

Tóch zult ge 't nimmer vinden,

Als àl wat leeft en lijdt.

't Mysterie van een ziele...,

't Mysterie van den tijd...

[p. 29]

 

.........

 

Zóó schittert, ied'ren avond,

 

Het gulden zon-geblomt,

 

Als klare vrage-teekens,

 

Waarop geen antwoord komt.