Het licht

[p. 46]

IV.
Avond-schemering

De hemel zweeft... Zie 't is de schemering
die al haar kleuren in de lucht doet trillen,
en zachtjes deinen in de glinstering
der blijde uren die niet sterven willen.

De horizont verschuift... Of zijn 't de stralen
die weggeblazen worden door den wind?
Het is of gansch de lucht wil ademhalen
of met een zoen omhelzen wat ze mint.

Nu wuiven ze met ephemeere kransen
van licht, en staat de zon daar midden-in,
zoodat men niet weet of 't gestraal dier glansen
ofwel een einde is of een begin.

Dat is het Licht, het heerlijk Licht, het blijde!
dat zich ontleedt en van zichzelf wil droomen,
en tracht te lezen in den gloed der tijden
of 't uur daar is van scheiden of van komen;

[p. 47]

 

't is het geboren worden van het brooze,

 

het eindloos-teêre dat verlichtend vlucht

 

waar ginds, heel ver, in 't diepe kleurenlooze

 

de maan blinkt als een doodshoofd in de lucht.

 

 

 

...............

 

 

 

't Geluk is als de schemering die trilt:

 

het wordt geboren waar het nog niet gloorde,

 

en fluistert soms heel zacht dees blijde woorden:

 

nu geef ik al mijn schoonheid zoo ge wilt.