Het schouw-toneel der aertsche schepselen

Afbeeldende allerhande menschen, beesten, vogelen, visschen, &c. Met een beschrijvende haer gestalte, hoedanigheden, natuur, krachten, eygenschappen, en genegentheden; met 160 figuren

Van de Mogolse, en Macasser.

HEt gebiedt van den grooten Mogol, begrijpt onder sich verscheyde Koninckrijcken, als Aracon, Mandao, Sanga, Multam, Citor, Guzaratta, Dabut, Lahohr, &c. Dese zijn meest gelegen omtrent de vermaerde Indische Rivier Ganges, en worden door Onder-Koningen geregeert.

De Inboorlingen zijn meestendeel van de Tartaren, die onder den grooten Tamerlaen veel Landen en Rijcken overheerde, afkomstigh. Sy zijn bruyn of zwartachtigh van koleur, sterck en welghemaeckt van leden.

In haer draght of kleedingh zijnse seer kostelijck: de Mannen als oock de Vrouwen dragen lange, gladde, gespande broecken, de welcke van de voeten af tot aen de kuyten toe, geheel dicht als laersen geployt zijn. Over dese broecken hebben sy tot op de kuyten toe lange dunne rocken van dubbelt taf, goudt-laecken, of van kostelijck wit lijnwaet, die by sommige met ghedaente van verscheyde beesten en gedroghten doorwroght zijn. De Mannen bedecken het hooft met gecoleurde, en van gout- en zijde vermenghde tullebanden, en omgorden het lijf met kostelijcke gordels.

Der Vrouwen hebben de halve armen en borsten bloot, oock zijn haer armen met veel goude en met alderhande edel-gesteente, ingesette braseletten en arm-ringen tot aen den elleboogh bedeckt. Het hayr laten sy bloot en los om 't hooft hangen, en dragen een kleyn gestickt lintje, of een met goudt doorwroghte floers om den hals. In de ooren hebbense veel ringen hanghen. De Vrouwen worden op de Turckse manier geheel opgeslooten.

De grooten Mogol is seer kostelijck en prachtigh in sijn Hof houdingh, waer aen des Iaers een ongelooffelijcke schat besteedt wordt, doch laet hem niet gelijck de Koningh van Persien uyt goude, maer porceleyne of aerde vaten en schootelen opdissen.

Onder het gebiedt van den grooten Mogol zijn vierderley soorten van menschen: te weten Heydenen, Banjanen, Rasbuten en Malebaren.

De Mogolse leven na de Wet van Mahometh, maer de Heydenen, Banjanen, Rasbuten en Malebaren zijn Afgoden-dienaers: dese laetste weten wel dat 'er

[p. 7]

een Godt is die alles geschapen heeft en onderhoudt, doch dienen evenwel den Duyvel, diese Godts knecht noemen, en seggen dat hy tot een Regeerder van de Wereldt en Menschen geset is, daerom sy hem op veelderhande afgrijsselijcke manieren van goudt, silver, en ander metael af beelden, en in haer Kercken in groote vreese en devotie offeren en aenbidden, om dat hy haer geen quaet doen soude.

Onder dese vier soorten leven de Banjanen sonder pracht en hovaerdy, hoewel in 't gemeen groote rijckdom besitten: sy zijn sachtmoedigh van aert, en vriendelijck tegen de vreemden. Sy gelooven oock na de meeningh van Pythagoras, dat de ziel der overledenen, ja wel op drie verscheyde reysen, in verscheyde dieren en wormen verplaetst wordt: waerom sy niets eten dat leeven ontfanghen heeft, noch dooden het selve, maer onderhouden sich alleen met aerdt-vruchten.

De Rasbuten en Banjanen verlooven haer Kinderen aen malkanderen noch seer jongh zijnde, ende indien de Soon voor de vleeschelijcke vermengingh komt te overlijden, soo moet de Dochter alle cieraedt van kleedingh en juweelen ontbeeren, en durft noyt weer trouwen, maer moet haer leven in de maeghdelijcke staet eyndigen.

De Vrouwen van de Rasbuten gaen niet gelijck de anderen met gedeckten aengesicht langhs straet, maer vertoonen het selve bloot, gelijck hier te lande, aen een yeder: oock is onder haer de manier datse sich (soose voor geen hoeren, of oneerlijcke geacht willen zijn,) met haer overledene mans laten tot assche verbranden.