Dichtluimen

[p. 51]

Sint Pieter.
(Naer het Fransch.)

Hans Mors had van deze aerd drie gasten weggenomen.
De zielen, aen de deur van 't Paradijs gekomen,
Trad Petrus als poortier en regter tevens voor;
Hij vraegde een ieders pas en leende aen elk gehoor:
Spreek, Jan, en zeg rond uit, wat hebt ge alzoo begonnen?
Waert ge altoos eerlijk, braef, zoo 't pas gaf bij uw staet?
Waert gij noch moordenaer, noch arts, noch advocaet?
Hebt gij voor vrouw en kind het daeglijks brood gewonnen? -

[p. 52]

 

Voor vrouw en kind? (sprak Jan) God dank ik had er geen!

 

Ik wilde 't leven niet verzuren, maer verzoeten,

 

En leefde als jonggezel, voortreflijk zoo ik meen! -

 

Gij waert een groote gek en zult uw dwaesheid boeten,

 

Tien jaren in het vagevuer.

 

Gij, Willem, zeg mij eens, wat deedt gij op den duer? -

 

Ik was een arbeidsman met vrouw en dertien kleenen;

 

Ik voedde 't huisgezin met 't dagloon dat ik won;

 

'k Was eerlijk, trouw en deed mijn best zoo goed ik kon.

 

Daer kwam het podagra: het greep mij bij de beenen,

 

En eindlijk maegre Hein... - Entrez, zei Petrus toen,

 

Gij hebt, zoo als ik hoor, na arbeid rust van doen.

 

Uw beurt nu, Ariaen; wat deedt gij wel op aerde? -

 

Ik had een teedre gâde en hield ze hoog in waerde;

 

Maer even dertig jaer toen stierf zij... Ja, wat nu?...

 

Ik trouwde eene andre... - Vriend, waer stonden toen uw zinnen?

 

Een tweede vrouw!!! kom, kom, hier is geen plaets voor u:

 

De zotten komen hier niet binnen!