Dichtluimen

[p. 116]

Het evangelie van den dag.

Vaek had Heer-Oom, den preêkstoel opgestegen,

't Afschuwelijke van de dood-zonde afgemaeld;
Gelijkenis en spreuk en voorbeeld opgehaeld,
Waerbij hij dacht 't gemoed der hoordren te bewegen;
Maer op die zondaers had hij niet met al verkregen:

De harten waren en zij bleven als verstaeld.

Heer-Oom geraekte er meê verlegen:

[p. 117]

 

Hoe toch de schrik voor 't kwaed hun aen 't verstand gebragt?

 

Welk schouwspel, zwart genoeg, hun voorgelegd? maer wacht,

 

Een inval..... ja, wie weet..... 't is nooit gehoord voor dezen,

 

Maer de gelijkenis zal zeker treffend wezen.

 

 

 

De koster Sjoerd, een allerleelijkst man,

 

En uitgemergeld als de bles, waervan sint Jan

 

Ons in de Apocalyps een staeltje heeft gegeven,

 

Kwam aengetrippeld op zijn stokje. ‘Zeg eens even,

 

o Koster, (sprak Heer-Oom) en hoor wat ik gebied:

 

Aenstaenden zondag, als de Hoog-Dienst is geschied,

 

Zal ik het volk een ernstig puntje spellen;

 

Gij zult mij op den preêkstoel vergezellen;

 

Ik zegge u nader wel wat door u dient verrigt.’

 

De koster trekt een vreemd gezigt,

 

Maer zegt: ‘gehoorzaem zijn is pligt.’

 

 

 

Daer breekt de zondag aen: de Hoog-Dienst is gezongen;

 

Het volk staet om den preêkstoel heengedrongen,

[p. 118]

 

En Heer-Oom spreekt zijn hoordren toe:

 

‘Zijt gij, ellendigen, de zonde nog niet moê?

 

Zijt gij nog vastgekleefd aen 't misdrijf, laffe zielen?

 

Wat let me, dat ik u de dood-zonde in persoon,

 

In vleesch en been, op 't oogenblik vertoon'?

 

Welaen dan, ziet en beeft!!!’

 

De broek tot op de hielen,

 

Staet Sjoerd; hij monstert met de vlakte, waer de rug

 

Van naem verandert, en Heer-Oom wijst even vlug

 

Op 't rimpelig ovael, en schreeuwt met vollen monde:

 

‘Zoo vuil, ja vuiler nog, mijn vrienden, is de zonde!’

 

 

 

Uit is de preêk; volbragt is 's kosters taek;

 

En Sjoerd is fier dat hij de zaek

 

A posteriori mogt bewijzen.

 

Maer aen de kerkdeur valt een gruwbaer ijzen

 

Hem met een' vuistslag van zijn vrouw-lief op het hoofd:

 

‘Hei, lompert! waert ge van uw hersenen beroofd!

 

Gij onbeschaemde! u zóó aen al dat volk te toonen!’ -

[p. 119]

 

‘Gehoorzaem zijn, (bromt Sjoerd) is pligt in elk geval.’ -

 

‘Ja, leelijkert, dat wist ik ook, maer met dat al

 

Kondt ge u toch eerst van hemd verschoonen!?’

 

 

 

De koster had het niet gedaen:

 

Hij ziet zijn vrouw beteuterd aen

 

En zegt: ‘hoe kunt ge mij ten onregt zoo bedillen:

 

Kon ik het raden dat mijn billen

 

In de evangelie-les van heden zouden staen?’