Ernst en boert



[pagina 68]
De Star der Hoop. Wanneer de bootsgezel, als grauwe sto men woeden, Zich door 't gegolf der woeste vloeden Van 't veilig land verwijderd ziet; Wanneer de zon heur laetste stralen, Over bergen, over dalen En rijkbegroeide velden schiet;
[pagina 69]
Wanneer het schemerlicht in 's Zuiden purpren golven Zijn laetste stralen heeft gedolven; Een grijze nevel 't land bedekt; Wanneer tot aen den dag van morgen, Over kommer, over zorgen, De nacht zijn' zwarten sluijer strekt; Eerst dan gevoelt hij zich door bang gevaer omgeven; En rustende op den achtersteven, Aenhoort hij 't bruisen van den vloed; Hij blijft op 't schuimend pekel staren, En bij 't naedren der gevaren Betreurt hij zijnen tegenspoed. Maer als in 't stormgevaer de stuerman, vol betrouwen Bij 't hem bedreigend zwerkaeuschouwen, De treurge blikken opwaerts slaet, Dan ziet hij aen de hemeltransen De onverwachte noordstar glansen Die hoop op redding overlaet.
[pagina 70]
Zoo ziet de sterveling aen d'eindpael van zijn leven, Als duistre wolken hem omzweven, Een lichtbaek aen den hemel staen: De Hoop, ons noordstar op deze aerde, Star voor ons van groote waerde, Een star die nooit zal ondergaen. 1835