|
| |
| |
| |
Derde uytkomst.
Krijn in Kees, en Kees in Krijnen kleeren.
IK weet niet Krijn, sel jou dit harrenas wel passen?
Weest daer niet voor bevreest, ik sel dat Varken wel wassen:
Ik wou dat 's hier al was, men vuysten jeuken al.
Krijg jy de onder laeg, ik meen dat sy jou beuken sal,
Dies sijt wel op je hoe, want eerj'er eens om denkt,
Soo sy my die uyt miltheyt schenkt;
'k Ben ook niet gierig Kees. Ie kuntje wat verschuylen,
Wel fie daer, daer sijn twee muylen,
Flik daer wat aen soo als je kent, want of je die bederff,
't Is wel, je kuntse setten op mijn kerst-
Stok, hoorje Kees; 'k selt met je Wijf of rekenen.
Dat is heel goet, want ik verstamen op geen tekenen.
Doe je maet, kom ik sal 't je leeren, hoor je wel.
Men hart verlankt, hoe dit spul afloopen sel.
Kees bin.
Nou Spanriem, Kurrikbien, Klopschinkel, kom gesellen,
Ie moet mijn dienstig sijn, 'k sal jou in orden stellen.
Verlaetmen niet, nu dat ik een boosaerdig wijf
Wil temmen; en kom hier mijn lust, mijn tijtverdrijf,
Ik sal tot Trijn hier komt, my wat met u vermaeken.
O nobele Toebak, wie kan met recht u laken?
Iy jaegt de fluymen weg; jy reynight het verstant;
Iy ben het beste kruyt, dat men ter werelt vant.
En jy, o suyver nat, o lekker brande netje!
Iy trorst te samen 't alderlekkerste banketje.
O soo een roemertjen, seyt Ian, verfrist het bloer.
Ik mach 't by get als broot, dat sildermentse goet.
Holla daer 's Trijn, daer meê soo sal het spul beginnen.
| |
| |
Daer sit mijn Ezel, die voor my de kost moet winnen.
Maer het hy niet te doen? wel Kees, boe sitje soo.
He je moêr toe sot, jou luye biest.
't Begint, 't sel nou wel gaen.
Geeft antwoort op men vragen;
En speelt de stomme niet, of 't sal 'er vreeslijk dagen,
Wel siet dien Babok, wel dat jou sint Velten schen,
Wat schortje, spreekje niet?
Seght luy, kom aen, ik selje wel kloek maken?
Waer 's hier de Bulle-pees.
Hoe Duivel sel die koek smaken?
Dat 's drie, dat 's vier, dat 's vijf.
Iou Schelm, sel jy my slaen,
Dat 's 't eerst sen leven.
En het sal het lest niet blijven,
Iou Keuninkrijk is uyt, of in 'er leste bedrijven.
'k Heb lang genoeg geleên jou kijven en jou slaen.
Hou daer, soo elk sijn beurt.
Ieremie uyt.
Dat is noch niemendal, jy selt noch anders singen.
Iy sint mijn Merry, jy selt door de hoepels springen,
En doen al wat ik wil, kom, 't is noch niet gedaen,
Dat is je ouwe sang, hoe, moetje dat niet lyen.
Denk dat ik ben jou vleys en bloet,
| |
| |
Soo sel ik me dan kastyen.
Ie weet wel dat 'k je Vaêr beloften heb gedaen,
Toen ik je trouwen sou, dat ik je acht sou slaen.
't Is noch maer seeven, kom je payt men met geen praetje
Hou daer, dat 's acht, en een voet in 't gat.
Och och! mijn alderliefste Maetje
Mijn Kees Kornelisen ik bid, gena gena,
Denkt dat ik beu jou vrouw.
Waer 's nu de bullepees die ik soo dik moest proeven,
Hier swijn flux geest se my, begint nou eens te snoeven,
Kom door men bienen heen; dit lijkt een vremde saek.
Kijk vrienden, kijk, hier is Sint Ioris op den draek.
Blijft leggen, sonder hand of voeten te bewegen:
En hoort na 't geen ik seg, en letter op te deegen;
En sweert hier by het dolste en quaerste wijf van de stat,
En by de droes, daer eens een vrouwen hoost op sat;
Dat jy na desen tijt u sult ootmoedig toonen,
En voegen na mijn wil, so sal ik je verschoonen.
Soo 'k anders doe als dat men Heer en man gevalt,
Soo jaegt men vrylijk weg, ik ben te vreên.
't Gelooven; nou staet op, het is je al vergeven
Al wat je hebt gedaen; wilt voortaen deugdig leeven.
Gaet heen na binnen toe, ik kom strax weêr, ik moet
Hier by tot Krijn buurs gaen.
't Is wel al wat je doet.
Ieremie. Maygats. Lobbrig. Fokel.
Coraes couraes den Bruy, fiktore he fiktoore!
De boos Trijn is getem, dat is de drolg histoore.
Ha! Keesje, ha! braff man, dat jy soo triompheer:
Ieremie wat is 'er gaens?
| |
| |
Viva, de diabel is mort, de diabel is mort.
Wat? vat hem by de lurven.
Hier Wael, hoe raes je soo?
He Wael! Karonje gemake niete veul de Wael.
Nou Ieremias nou, doet ons toch wat verhael
Hoore qua Trijn, so heb e krege
De susslet pour le boes, de fark se soo bote swege,
Se sek nok boe nok ba, ass' ha, mon live Man
Maer! hoe 't verkeeren kan.
Ik looft men leven niet, de Wael die moet het liege:
Like! jy like selff, ike jou niete bedriege Parmafoy!
Kom kyere, laet ons dat eens besien.
Hoor Lobbrig: 't spreekwoort seyt, ongesien kan geschiên.
|
|
Auteursrechtvrij