Lotos en morgendauw

[p. 16]

Vijver en maan.

Wie verbiedt jou te spelen, mijn kind? Luister er niet naar.

Moeder heeft ook haar spel en speelt zoo vaak den stillen vijver bij de jonge maan.

Wanneer je slaapt, dan staart zij roerloos naar je wiegje en wil van iets anders niet weten.

Zoo angst in haar oogen waart, donker als het water in den nacht, dan moet men weten, mijn kind, dat smart je zieltje verduistert gelijk een regenwolk het jonge maangelaat.

Zoo vreugde in haar oogen glanst als maanlicht op spiegelend water, dan moet men weten, mijn kind, dat een goede droom een glimlach toovert, een glimlach op je lieve gezicht.

[p. 17]

Wie verbiedt jou te slapen, mijn kind? Luister er niet naar.

Ook moeder had haar langen sluimertijd en haar jonge-meisjeshart lag onbewogen als het water in den vijver.

Daar gleed eerst een rimpeling op het ademlooze watervlak en zweefde een manestraal van uit den hemel, toen de avondwind de nevelwolken verdreef en den vijver ontwaken deed in een gouden glimlach van geluk door zijn kus van jonge liefde.