Lotos en morgendauw

[p. 35]

Wijding

Uw liefde-armen zijn wèl sterk, uw hart vloeit over van mildheid, en voor uw kind zoudt gij de aardsche banden altijddurend wenschen, o gij moeder!

Onze menschelijke illusie's bloeien zoo weelderig als de bloesems der kemoening; maar ach, ge weet, dat ééne stormvlaag de bladeren ontijdig afscheuren kan en verspreiden in het stof.

Hoor mij, wat zult gij zeggen, als gij uw kind voor de eerste maal in den voorhof zitten doet van den Koning der koningen?

[p. 36]

[p. 37]

‘Ik geef dit leven terug aan al wat is, terug aan den hemel, terug ook aan de aarde, die ons allen draagt.

Want niets kan ik het mijne noemen voor het aangezicht van Wien de hemel een woonplaats is en de aarde een schaduw aan zijne voeten. En het leven is een teere bloesemstengel, die siddert in zijn adem - den adem van vreugden en smarten, van geboorte en dood.

Ik voel nochtans zijn genade in dit broze levensknopje uit mij ontsproten - lof daarom voor zijn vertrouwen, lof voor zijne liefde en mijn vreugde zij: den zegen af te smeken van een zuiveren bloei in het licht van zijn glorie’.