Verzen uit oorlogstijd (1914-'19)

[p. 100]

Danklied aan Nederland.

Aan den WelEd. Heer Jan Horsman, te Baarn.

De vluchteling zingt;

o Broeder, toen gij uit uw land
den bloedgloed van ons huis zaagt smoken,
der duitsche toorts haar rooden brand
langs Vlaandren walmen zaagt en rooken,

toen trof uw hart

een diepe smart,

toen werd uw hollandsch hart gebroken.

En schreiend riept ge een broedernaam,
gij riept hem, bleek, en wrongt uw handen;
‘o, Dat mijn goede broeder kwaam',
ik wil mijn hart voor hem verpanden,

o, dat hij koom',

langs Berg-op-Zoom

in 't broederrijk der Nederlanden!’

Ach, wij verschrikt door leed en pijn,
wij vloden bevend in uw armen,
wij wilden samen broeders zijn,
wij wilden leed aan leed verwarmen;

gij gaaft ons brood

in onzen nood,

gij gaaft uw koninklijk erbarmen.

[p. 101]

 

En, broeder, nu de dag'raad stijgt

 

en straks wij noode droevig scheiden

 

kan 't moeilijk dat ons hart nu zwijgt;

 

laat óns nu dankbre tranen schreien

 

om al het goed

 

dat gij nog doet

 

aan 't belgisch volk van Schelde en Leye..

 

 

 

Ei, dank, mijn broeder, leefdig dank

 

om troost en brood, om dak en sponde;

 

een broeder heeft voor 't leven lang

 

een ouden broeder weêrgevonden.

 

Heil Nederland!

 

Heil Belgiëland!

 

Twee harten aan malkaar verbonden!