Memoires 1959-1961
(1988)–Willem Oltmans–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 329]
| |
New York7 januari 1961Kew Gardens, Long Island Het eerste wat Emily zei was: ‘Wim, kom je?’ Minister Subrandio had van overal en elders opgebeld, vanuit Rome, verschillende malen uit Kopenhagen en nu vroeg hij haar naar Vienna te willen komen. Er waren twaalf rozen gearriveerd op het oudejaar. Zij scheen over die situatie in dubio te verkeren. Sliep bij haar. | |
9 januari 1961Paniek. Toen ik op de vierde verdieping bij Pams flat kwam, stond alles wat ik van me bij haar had vóór de deur. Ook de cadeautjes, zoals de Givenchy foulard, foto's, alles. Ik ging terug naar Kew Gardens in complete verwarring. Ze had gezegd: ‘You, or nobody else, is going to program me...’ Ze had de hele nacht niet geslapen om nà te kunnen denken. ‘Geen haar op mijn hoofd heeft je willen krenken,’ zei ik. ‘Ik wilde gisteren alléén zijn, omdat ik boos was dat je uit was gegaan naar de “Savoy Plaza” en “El Morocco”.’ ‘May be, we are not for each other, Wim,’ antwoordde zij. Ik houd van haar. Ik zou mijn leven verder met haar willen leven. Maar kan ik me het permitteren? Ik herinnerde me, dat toen ik in ‘The New York Times’ bladerde en een foto uit Algerije zag van een Franse soldaat, dat ik had gezegd: ‘Die heeft een aardig gezicht.’ Pam had daarop gevraagd: ‘Are you queer Wim?’ Er is natuurlijk tijdens mijn afwezigheid weer gekletst. Ze vertelde niet meer tegen Mafudi te willen spreken. De hele Indonesische gemeenschap wist, dat zij de vriendin van Subrandio was, dus had zij over mij nonchalant gedaan en niet gesproken. Ze had van alles gezegd: ‘The next husband who divorces me, I will shoot. You want children, Wim? You want my children?’ We sliepen in elkaars armen en vrijden, maar echt seks hebben we die paar | |
[pagina 330]
| |
keer dat we samen sliepen nog niet gehad. Ik had grapjes gemaakt over mijn erecties en gezegd: ‘De vlag is weer eens uit’ en we hadden er om gelachen. Maar seks, de derde keer, dat je op serieuze gronden bij een vrouw slaapt? Not for me. Nu zie je maar hoe zo'n romance verloopt. Wanneer we seks zouden hebben gehad zou de breuk zoveel moeilijker zijn geweest. Wie was het die eens schreef dat ware liefde veertien dagen duurde? Wil nu naar Harisanto. 15:10 Santo vertelde dat gedurende mijn afwezigheid Pam op een feestje kachel was geweest. Hij suggereerde, dat Emily waarschijnlijk reeds eerder mensen met hun ‘barang’ buiten de deur had gezet. ‘May be, she wants to remain free.Ga naar voetnoot452. Ik zag haar voor het eerst in de auto van oom Dassaad in het gezelschap van Sukarno,’ zei Santo. ‘Toen wist ik al genoeg.’ Hij vervolgde, ‘Nadat ik je met haar had gezien, heb ik over je nagedacht. Als Wim maar niet wordt teleurgesteld, dacht ik.’ Ik zei, dat ik juist deze dagen veel dacht aan mijn vriendin in Djakarta, Penny Hedinah, met wie ik al enkele jaren correspondeerde en van wie John van Haagen had gezegd, toen hij een brief van haar las: ‘Die vrouw respecteert jou.’ Ik zie dat de ‘Mainichi Daily News’ in Tokyo mijn tweede WPS-Cubareportage heeft gepubliceerd.Ga naar voetnoot453. | |
10 januari 1961Emily, I do not want another marriage without children. I want you to be all mine. Schreef een lange brief aan president Sukarno, en zal ambassadeur Sukardjo vragen die naar het Istana te verzenden. We ontmoetten elkaar om 15:30 in de UNO. Ik rapporteerde over mijn reis naar Nederland en Bonn. ‘Nu moet je nog vragen,’ aldus de ambassadeur, ‘wat wil Holland in ruil voor Irian-Barat hebben? Ik hoop natuurlijk, dat Den Haag zal zeggen, we hebben al zoveel misdaan... Er moet een formule worden gevonden waarbij Nederland geen gezichtsverlies lijdt en waarbij vooral de kwestie van de knikkers zal worden geregeld. Laat de heer Hirschfeld maar hier komen om over de knikkers te spreken. Voor de kwestie Irian zijn wij altijd à la minute ter beschikking. Ik zei: ‘U bent soepel in uw diplomatieke optreden.’ Hij antwoordde: ‘Dat ben ik altijd. In Peking had Subrandio herrie, maar ik bleef met Mao en Chou En-lai | |
[pagina 331]
| |
op goede voet. Ik heb ze wel in een “note verbale” uitgeveegd.’ Hij was van mening, dat de V.S. dienden te bemiddelen in de Irian-affaire en had dit ook aan de ‘Associated Press’ gezegd. Tenslotte besprak ik de relatie met Emily. Hij dacht niet dat dit nadelige invloed zou hebben op mijn verhouding met Subrandio. ‘Nee, die is toch al slecht genoeg,’ dacht ik. | |
12 januari 1961Bleef toch weer bij Pam slapen. Om 07:30 belde dr. Subrandio vanuit Wenen op. Emily had mij gevraagd de telefoon van de haak te leggen. Later heb ik hem terug geplaatst, omdat ik van de zoemtoom niet kon slapen. Ik nam dus de telefoon op, niet wetende dat het de minister was. Hij kondigde aan in maart naar New York te zullen komen. Ik kreeg de indruk, dat zij hem aan het lijntje wil houden. Pam gaf me een hele mooie wallet met een kaartje ‘To WimmesGa naar voetnoot454., the only man I love, Pammy.’ wil zij zichzelf overtuigen? Wandelde met haar mee naar ‘Altman & Co’. Mijn moeder schreef, dat mijn ouders een bungalow in Huis ter Heide hadden gevonden. die zij van de opper-ceremoniemeester van H.M. de Koningin, kapitein ter zee Pim Osieck, zouden huren. Op 1 maart trekken zij er in. In de Veiligheidsraad zette de koude oorlog rond Congo zich voort. Patrice Lumumba zat nog wel gevangen, maar hij had zich uit zijn cel gekletst en at nu in de officer's mess. President Nasser zond wapens naar Antoine Gizenga in Kivu, die met 600 soldaten, loyaal aan Lumumba, Katanga was binnengetrokken. Onmiddellijk werden door de UNO Marokkaanse militairen naar het omstreden gebied gezonden. Aanhangers van Lumumba hadden nu 30 procent van Congo weer in bezit en streefden er naar 50 procent onder controle te brengen. In New York werd verder gekibbeld. Valerian Zorin had reeds geëist dat België eveneens het mandaatschap over Ruanda-Urundi ontnomen zou worden. Ook ambassadeur Sukardjo liet namens Indonesië een verklaring circuleren, waarin deze Sovjet eis althans ten dele werd ondersteund. |
|