|
| |
| |
| |
Bruylof-Ghedicht.
DE Iagher die int veldt, ter jacht hem wil begheven,
Van bracken wel versien, end' winden snel bedreven,
Van coocker, pijl end' booch, voor alle dinghen ledt,
Dat hy de rechte tijdt, des jaghens niet verledt.
VVant als de gulde Son uytspandt uyt haer gareelen,
Sijn sweeterighe jacht; die moed' hy gaet verdeelen,
In Thetis blaeuwe stroom; end' dat de silvre Maen,
Brengt in haers broeder spoor, haer waghen op de baen.
Soo sietmen in het veldt, de dierkens lustich springhen,
Die grasich naer haer aes, uyt haer speloncken dringhen:
Daer elck dan sonder vrees', hem met zijn gaeyken paert,
End' jeuchdich vreuchde baert, elck dierken naer zijn aert.
Dan comt dees' Iagher loos, verspiet haer sorgloos weyden,
Verrastse, heeftse vast, eers' haer ter vlucht bereyden;
Soo datse dickwils zijn ghevanghen, end' int net,
Eer datter een van haer, opt Iaghers comste let.
Soo deed' ons Bruydgom oock, ter jacht hy hem bereyde,
Versien voor alle noot, recht naar Cupidoos weyde;
| |
| |
Daer hy voor t'eerst ondeckt, (o, groot gheluck end' vreuchd')
Een Nymphe schoon verciert, met veelderhande deucht.
Hy stelt zijn const te werck zijn Hoorne gaet hy blasen,
Om t'nieu-ondeckte wildt, met soeticheyt te asen:
End' send voor t'eerst haer toe, als posten van haer smert,
Twee pylen bitter-soet, die haer allenxkens t'hert,
Doorcropen sachtelijck, end' haer de wonde maeckte,
VVaer door dit schoone wildt, noch in sijn handen raeckte,
Daer nae soo gaet hy voort, dit nieu gheraeckte dier,
Verdubbelen de vvond, soo dat allenxkens t'vier,
Dat vier, dat soete vier, twelck s'eerst nau conde mercken,
Bestond een nieuvve sieckt, in haer gemoed te wercken;
End' haer int herte sond', de pijne bitter-soet,
Die ons t'gheboochde kint, ghemeynlijck smaken doet.
Dit vvas een nieuvve coorts, een coorts die haer deed' blaecken,
Tot dat des Iaghers handt, haer vvonde vveer quam raecken:
End' met de pijlen siet, daer meed' sy was ghewondt,
O vvonderlijcke cracht, maeckt hy haer weer ghesondt.
Dies zijnde vvat verlicht heeft sy ghesocht te vvesen,
By sulck een medecyn, die haer soo cond' ghenesen:
| |
| |
Sy gaf haer willich op, haer docht het vryheyt was,
Dats' een ghevanghen Nymph' van soo een Jagher vvas.
Gheluckich is hy dan', gheluckich zijn sijn banden
Gheluckich is die pijl, gheluckich sijne handen,
Gheluckich is dien Hoorn, die dese schoone Bruydt,
Soo aerdich aenghelockt heeft door sijne soet gheluydt.
De herders op het veldt, end' Nymphen van Diana,
Met vreuchden sijn gheluck, malcanderen vermanen,
Diana selfs verheucht, laet booch en pijlen staen
End' tot des Iaghers lof, dit nieuwe liedt vangt aen.
|
|
Auteursrechtvrij