De psalmen Davids

Psalm XII. Na de oude Compositie.

Oock op de wijsen van, ende by den 1 Psalm aengewesen.

BEhoudt ons Godt, en siet eens neer,
Sla na om laegh uw' oogen:
Een yeder heeft al even seer
De boosheydt ingesoogen:
't Is of de deught versoncken leyt
De Liefde, Trouw, Gerechtigheyt
Zijn van der aerd' gevloogen.

2.   De valscheyt neemt de overhandt
De list is hun behagen;
De veynsery regeert het landt,
Die sy te saem najagen.

[p. 31]

 

Het hert is vol pluymstrijckery,

 

En schijn-deughd houd men in waerdy,

 

d'Oprecht'heyt leyt verslagen.

 

 

 

3.   Maer ghy Heer sult den mond die vleyt,

 

Met haer bedrogh ontdecken;

 

Des Snorckers opgeblasentheyt

 

Sult ghy tot wreecker strecken.

 

Wy winnen 't roepense, wel hoe!

 

't Is onse tong, ons komtse toe,

 

Wie sal ons die ontrecken?

 

 

 

4.   Daerom spreeckt Godt, 'k wil overend

 

Op der bedroefder karmen:

 

Mijn volck wert al te seer geschent,

 

't Is tijdt om my t'ontfarmen.

 

Ick sal haer vyanden verslaen,

 

Als kaf sal ick haer doen vergaen,

 

En zijn het heyl der armen.

 

 

 

5.   Gods Woord is reyn, die daer op bouwt,

 

Sal van den wegh niet dwalen;

 

't Is als een wel geloutert gout,

 

Het welcke sevenmalen

 

Door vuur en vlammen is beproeft,

 

En geen getuygenis behoeft

 

By andere te halen.

 

 

 

6.   Ghy sult de Vromen maecken vry,

 

En niet altoos vergeten

 

De droeffenis, waer in dat sy

 

Ter neder zijn gesmeten.

 

De boosheyt neemt de overhandt,

 

Wanneer de snoodste van het landt

 

Zijn aen het stuur geseten. 1. Gloria.