De psalmen Davids
(1663)–Aernout van Overbeke–
Auteursrechtvrij
[pagina 299]
| |
 De Majesteyt en eere
Bedeckt u, en uw' kleen
Zijn 't licht dat ghy laet schijnen,
Ghy spant den Hemel uyt
Die ghy gelijck gordijnen
Dan opent, dan weer sluyt.
2. Ghy die hebt uw' Paleysen
Gesoldert in de vocht,
Vw' wagens om te reysen
Zijn wolleken en locht:
Ghy komt in 't hoogh gevaren
Op wiecken van de windt,
Ghy maeckt der Eng'len scharen
Als geesten soo geswint.
3. Als vuur en vlam uw' knechten;
Ghy hebt op aerdt gesticht
En nergens vast doen hechten,
Noch houts' haer in 't gewicht,
Den hollen afgrondt deckte
| |
[pagina 300]
| |
Haer als een kleedt, hoe hoogh
Dat sich 't geberghte rechte,
Noch stondt sijn top niet droogh,
4. Dat om het hooge water,
't Welck op sijn kruynen quam,
Tot dat de stroom 't geklater,
Van uwe stem vernam,
En d'ysselijcke Donder,
Doe daeld' het van den top,
En wierd gebracht naer onder,
Dat het geberght rees op.
5. Het dal moest nederdalen
Ter plaets van u gestelt;
Ghy set het water palen.
Op dat het landt en veldt
Niet weer soud' overstroomen:
In bergen en in dal
Doet ghy Fonteynen komen
Met eene Waterval.
6. Waer mee dat all' de Dieren,
Die met een drooge borst
Door rotz en heyen swieren,
Steeds lesschen haren dorst;
Hier hoort m' hoe by dees' stroomen
Het vlugg' gevogelt woont,
Dat singend' uyt de boomen
Sijn danckbaerheyt betoont.
7. Om het geberght te laven
Daelt regen nederwaert,
Vw' Goddelijcke gaven,
Vervullen al de Aerdt:
| |
[pagina 301]
| |
Den beesten doet ghy groeyen,
Het gras en 't groene kruydt,
En om den mensch te voeyen
Verschaft ghy koorn en fruyt.
8. Ghy hebt ons wijn gegeven,
Die 's menschen hert verheught,
Oock oly die ons leven
En aengesicht verjeught,
Het broodt dat uyt den Acker,
Door u werdt voortgebracht,
Maeckt ons weer sterck en wacker,
En geeft ons nieuwe kracht.
9. Ghy voedt de Cederboomen,
Die ghy op Libanon,
Liet weelderigh voortkomen,
Met regen en met son,
Waer in de vogels sweven.
Men siet in 't Dennen hout
Den Reyger vrolijck leven,
Daer hy sijn nesten bouwt.
10. De Steenbock woont op bergen
En rotsen steyl, en schuyn,
't Konijn weet sich te bergen,
In 't uytgeholde duyn.
Ghy hebt het licht geschapen;
De Son en oock de Maen
Weet haren tijdt, te slapen,
En weder op te staen.
11. Het Wildt by daegh verschoolen,
Komt, als ghy sendt de nacht,
Gestooven uyt sijn hoolen,
| |
[pagina 302]
| |
En gaet op roof ter jacht,
De grage jonge Leeuwen
Die soecken, met geraes
Van brullen en van schreeuwen,
Van uwe handt haer aes.
12. Maer als de Son komt schijnen
Met sijnen dageraet,
Soo siet mense verdwijnen
En loopen weer te gaet:
Dan komt de mensch t'ontwaken
Die met een naerstigheyt
Verrichten kan sijn saken
En handen arrebeyt.
13. Hoe groot Heer zijn uw' wercken,
Hoe wijsselijck gemaeckt!
Wat leeft in 's Aerdrijcks percken
Dat uwe gunst niet smaeckt?
In Zee, hoe woest van baren,
Hoe groot, hoe breedt sy is,
Daer doet ghy Schepen varen
En 't wriemelter van visch.
14. Daer Leviathans woonen,
Daer Walvisch en Dolphijn
Haer logge vreught betoonen,
Daer Sonnevisschen zijn,
Die op u alle hoopen
Dat ghy haer voedsel geeft,
Dat uwe handt gaet open
En spijs' al wat 'er leeft.
15. Soo ghy haer spijs komt geven,
Als dan vergad'ren sy,
| |
[pagina 303]
| |
Siet ghy haer aen, haer leven
Werdt weder jong en bly;
Soo ghy verberght uw' wesen
Soo werden sy verschrickt,
En siet ghy suur, van vreesen
Werdt hare ziel verstickt.
16. Ontneemt ghy haer den aessem
Sy werden stracks tot stof,
Geeft uwen Geest weer waessem,
Sy groeyen stracks daer of,
En werden als herbooren,
Sy krijgen nieuwe jeught,
De Aerdt, welck' scheen te smooren,
Die maeckt ghy weer verheught.
17. De Heerlijckheyt des Heeren,
Duurt tot in eeuwigheyt,
Hy sal niets laten deeren
Aen 't werck van hem bereyt,
Wiens sorgen nimmer slapen,
Om onderstandt te doen
Aen 't geen hy heeft geschapen,
En eeuwighlijck te voen.
18. Siet ghy op 't Aerdrijck neder,
Het hert der bergen koockt,
Haer top schut gins en weder
Van bangigheyt, en roockt.
Ick sal Godts roem, met Psalmen
Soo lang ick leven sal
Verbreyden, dat het galmen
Sal over bergh en dal.
19. Denck ick aen Godes daden
| |
[pagina 304]
| |
Soo werdt mijn ziel verheught,
Hy sal door sijn genade
My leven doen in vreught,
Hy sal de Quaen verteeren
En schoppen van der aerd';
Mijn ziele looft den Heere
Die u altoos bewaert. 9. Gloria.
|
|
