Het land der willekeurigen (onder pseudoniem J.A. Schasz)

[p. 149]

Negen en dertigste hoofdstuk.
De historie van Abimelech.
(Tweede Vervolg.)

De bestemming der Burgeren van Sichem was te vallen, - te vallen door de hand van hem, wiens heerschzugt zij ondersteund, en wiens wreede bloeddorst zij ten dienste gestaan hadden.

Ten allen tijden was de rechtvaardigheid van het opperbestuur kenlijk in de gebeurtenissen die groot genoeg waren, om de opmerking der Volken te verdienen. De boosheid zegepraalde dikwijls, doch nimmer ontweek zij de welverdiende straf: was die straf niet zigtbaar in dit leeven, een sidderend sterfuur kondigde eene wreekende eeuwigheid aan.

Abimelech bediende zig van de geleegenheid en verwon de Burgers van Sichem bij verrassing.

Te vergeefsch verdeedigde zig de Stad, met het rampzalig overschot afgestreeden krijgsknegten: Abimelech nam de Stad in en hervormde ze in een eeuwige puinhoop.

[p. 150]

Dat de onëindige Goedheid zig eeuwig op den doolenden Mensch zou wreeken, is een denkbeeld, niet ontsprooten uit de waarheid der zaak; maar ontleent van de zugt der Beleedigden, die hunne wraak de eeuwen tragten te doen verduuren.

Geen sterkte kon ten schuil- of verdeedigplaats der vlugtenden strekken. Abimelech, geene middelen ontziende, van welk een aart zij ook waren, wilde overwinnen, - en het viel hem niet moeilijk. De Toren te Sichem, waarop duizend ellendelingen het veege leeven bergden, kon niet stormenderhand ingenomen, maar wel verbrand worden. Abimelech bezefte zulks, en lag deeze wijkplaats in den asch, ten koste van duizend leevens.