't Lof van Cupido

(1626)–E. Pels de Jonge– rechtenstatus



[pagina 67]
Sonnet. My docht ick sach een rey Maechden en Iongelingen, Die vrolijck van ghelaet, dansende ginghen voort, Tot op Idalus hooch, daer lieflijck wiert gehoort, Veel constich snaren spel en heldre keeltjens singen. Verwondert was ick seer van dese wonder dinghen, Want Muse neghen al, songhen met soet accoort, De lof al vande min, en wat de min orboort, En wat dat de min is, en wat sy voort kan bringhen.
[pagina 68]
Ick sach Cupido by sijn Vrou-Moeder staen, Die hy met een gesmeeck seer vriendelijck sprack aen Vrou-Moeder dese gaef ick schenck tot danckbaerheeden. Voor dat ghy my vergaeft het laest gheleden quaet 'tGheen ick had aen ghedaen u gisteravont laet, Midts wijst hy op de jeucht die nae hem quame treden. Al met der tijdt.