Mijn tegenstem

Gedichten 1966-1973

[p. 16]

10

Niemand, noch de moeder
Noch de andere vrouw, maar ergens nochtans
De wanhoop met mijn huiver en mijn lach.

En dit, na een vergeten seizoen
Wat ik als kaste, als siddering ken.
Van de beschaving, mijn aanwezigheid
Was ik bijna overtuigd.