Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

[fol.  D2v]

Wijsheyd gaet alles te boven.

Prudentiae obediunt omnia

GHy die op den Throon der eeren gestegen, en uwen Rijcxstaf en ontsagh doet blincken, en hoovaerdelijck als Dwingelanden wilt heerschen, aenschout hoe los uwe mogentheyt en heerschappye bevestight is. Indien uwe Hoogheden niet nae de reden van Wijsheydt gestiert, en met de banden van Gerechtigheyt worden te samen gekoppelt, voorwaer ghy staet op een losse en slibberige plancke. Want, seyt Lipsius, hoe kan een Vorst so veel hersloose menschen, so vele verscheyden sinnen, so grooten hoop onrustige gemoederen, sulcke dertele, wispelturige en weersoordige koppen zedighlick regeeren, indien de Wijsheydt en Voorsichtigheydt hier gheen plaetse heeft? Want in de onverstandighe wreede beesten te dwingen moet dapperheydt en macht worden gebruyckt: waer door hy eyndlijck de Olyphanten en Leeuwen kan Wetten stellen, maer in den menschen Wijsheyt. Daerom moetmen niet so seer sien op een machtigh of dapper Vorst als op een Wijse. De gemeene Regieringe is als een Schip, indien 't maer met domme kracht en niet met Wijsheydt soude bestiert worden,

[fol.  D3r]

hoe haeft was het aen spaenderen geplettert en aen de klippen gebryselt? Onder een wijs Prince heeft de Deughd hare belooningen, maer onder een trotse en moedige leydt alle wijsheyd vertreden. Hierom wort Marcus Aurelius gepresen, wanneer hy met sijne Raets-lieden van 't gemeene beste handelde: 't is beter, seyde hy, dat ick alleene, u aller raed en wijsheydt volge, dan dat ghy alle, my alleene soudt volgen. Dit zy dan een lesse dat Alles moet de Wijsheydt gehoorsamen, wiens Heylighe Boeck ghy doorgaens mooght lesen.

Wie 's Werelds Rijck en woeste Schip

Kan brengen over banck en klip,
En houden soo de middel-zee,
En brengen 't op een stille Ree.
Voorwaer daer heeft de Wijsheyd stal:
Daer hout zy 't roer en stiertet al:
Want waer de Wijsheyd leyt vertreen,
Daer statet deerlijck voor 't gemeen.

REcht nae de Sterren toe u Spitsen en u Zuylen,
En bouwt dat wichtigh werck, ten Hemel konstigh op:
Delft vry de Bergen wegh graeft grondeloose kuylen,
En giet u een Coloss met een verheven kop,

Metst om 't prat Babel heen vast u cemente Muren,

En welft Dianas Kerck, muurt vry Mausoli Graf,
En klutst aen Iovis beeld: bedrijft slechts vreemde kuren,
V macht en heerschappy en is maer vluchtigh kaf.

Ghy Princen die u Rijck doet met den Scepter davren,

En door u groot geweld doet zidd'ren u gemeent,
Onwinnelijck Monarch! wat wildy hooger klavren?
Hoe trots ghy u vertoont, ghy wordt te haest verkleent.

De wijsheydt komt van hoogh en uyt den Hemel dalen,

Gewapent met den schild van Godts vermogen kracht:
Die al der Grooten trots kan lichtelijck bepalen:
En dempen hare roem door een geringe macht.

‘Wie Godes Wijsheyd soeckt te tergen en te schenden,

‘En sijne sotterny elck dringen in 't gemoed:
‘Die leyd haest inden grond en sterft in veel ellenden,
‘Sy stort der Grooten pracht en treetse mette voet.