Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

[p. 36]

Nieuw-Jaers-Liedt.

Stemme: Nu leef ick in verdriet. Of, Fortuyn eylaes bedroeft, &c.

HEt Oude Jaer is heen, en 't Nieuwe komter aen:
O mensch wilt uwe ziel tot Godt wat hooger slaen:
En sien eens wat een deughd en weldaed hy u doet,
En hoe ghy hem vergeet, ondanckbaer van gemoed.

2 Hy geeft ons sijn Genae, sijn Waerheyd en sijn Woord:

Hy spijst ons vroegh en spae met zegen voort en voort:
Hy schenckt ons sijne gunst, sijn Sonne-schijn en licht,
En toond ons over-al sijn vriendelijck gesicht.

3 Hy heeft ons uyt gevaer, uyt allerleye nood,

Verlost dit Oude Jaer, en midden uyt de dood:
De krijgh en diere tijdt geweert, en sijne hand,
So Vaderlijck gestreckt tot zegen van het Land.

4 Maer wy daer tegens Heer, zijn trouwloos en verblind,

Wy sien dit alles aen, wy slaen het in de wind:
Daer is noch deughd, noch schaemt by groote noch by kleyn.
Wat yeder dicht, dat doet dat onbeschaemde breyn.

5 Om onse sond alleen so lijd u naem geweld,

Om onse stoute pracht so word u roem gevelt,
Om onse sond alleen so wordy als versmaedt,
En by den meesten hoop vertreden en gehaet.

6 Indien ghy wout met recht den Sondaer tasten aen,

Wie sou voor uwe banck en oogen derven staen?
Wy souden staen verbaest als een mistroostigh kind,
Dat nergens heul of troost als by sijn Vader vindt.

7 Ghy zijt oock onse Godt, en Vader die ons leyt:

En die u lieve Soon als midlaer hebt geseyt:
Siet onse zwackheyd aen in sijn volmaeckte strijd,
Die door sijn dood geneest, en wederom verblijt.

8 V zegen ons verleen aen Lijf en Ziel te saem,

En Kroon dit Nieuwe jaer ter liefde van u Naem,
Met vriend'lijckheyd en vree, met saligheyd en vreughd,
Dat wy hoe langhs soo meer op-wassen in de deughd.