Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

[p. 52]

Troost der Kinderen Godes,
Van 't
Eeuwige Leven.

Op de Wijse: Van den 8 Psalm: O onse God en Heer seer, &c.

WAt grooter vreughd en heerlijckheyd van boven,
Verschijnt den mensch, om sijnen Godt te loven?
Die nu tot stof vermeluwt en vergaen,
Dat selve lijf sal weder trecken aen.

Gelijck een graen, geworpen in der aerden,

Leyt en verrot; en weder rijst in waerden:
Alsoo word oock de mensch gemaeyt in 't graf,
Van Godt verweckt, die hem het leven gaf.

O groote dagh! wanneer suldy verschijnen?

Wanneer sult ghy ons redden van dit quinen?
Wanneer sult ghy ons brengen in die vreughd,
Waer na elcks ziel in Godt sal zijn verheughd?

Wy zijn gelijck een schip, dat door de winden

Gedreven word, en kan geen Haven vinden:
Wy zijn gelijck een spoel, die vluchtigh schiet,
Die stadigh loopt, en nimmer rust geniet.

Wy zijn benaut, vervolght met vele plagen.

Wy zijn gewont met droefheyd en met klagen:
Rondt-om ons heen is niet dan krijgh en strijd;
O Godt! verschijnt, verhoort ons, 't is nu tijdt.

Wy troosten ons volkomen in uw' Wetten,

V Woord wy ons als tot een spiegel setten,
Wy leeren daer dat al des Werrelds pracht
Sal t'ondergaen wanneer 't de mensch niet acht.

[p. 53]

 

Waerom wy oock soo vierighlijck verlangen,

 

Om eens van u des Levens kroon t'ontfangen,

 

Om eens te zijn in uwen schoot gevoert,

 

Daer ons geen smert noch ongeval beroert.

 

 

 

Daer sullen wy met desen huyd omtogen,

 

Gods heerlijckheyt beschouwen met ons' oogen,

 

Daer sullen wy Gods Majesteyt verlicht,

 

En 't heyligh Heyr sien voor ons' aengesicht.

 

 

 

Daer sal het al in vrueghde cierlijck blincken.

 

Daer sullen wy uyt 's Hemels Beker drincken.

 

Daer sullen wy met witte kleeders staen,

 

En schouwen bly des Heeren Bruyloft aen.

 

 

 

Daer sullen wy het soet geluyt aenhooren:

 

Des Hemels vreughd' sal klincken in ons ooren:

 

Daer sal zijn lust, liefd, en volkomen vree,

 

Geen twist, gekijf, geen haet noch oorloogh mee.

 

 

 

Daer is de vreughd, die nimmer oogh bestraelde,

 

Daer is de vreughd die in geen herte daelde,

 

Geen tongh vermagh Gods Majesteyt en glantz,

 

Vertoonen 't minst, ick wil geswygen gantsch.

 

 

 

Wanneer wy dan dit leven overwegen

 

Met 's Hemels vreughd, help God! wat isser tegen?

 

Een snood gewoel, vol ramp en vol verdriet,

 

Een schoone schijn, en anders isset niet.

 

 

 

Daerom o Christ! die in des Hemels wolcken,

 

Ter laetsten dagh verschijnt voor alle volcken,

 

Laet doch uw stem in onse siele gaen,

 

Dat wy met vreughd, door u genae, bestaen.

 

 

 

Dat dese klanck vervullen magh ons' ooren:

 

Gesegent Volck, komt, ghy mijn Vytverkoren.

 

Maer dat u stem en 't vreesselijcke woord:

 

Vervloeckte gaet, van ons niet zy gehoort.