Stemme: Van de tien geboden. Heft op u hert, &c.
Of, Nerea schoonste van u gebuyren.
GOd heeft den Mensch alleen gegeven,
Van goed en quaed het onderscheyt,
Waer nae hy rechten sou sijn leven,
En mijden sond' en ydelheyt.
2. Het dient den Mensche al ten goede,
Wat God op d'aerd' geschapen heeft,
Het zy tot vreughd, of om te voeden,
Al wat hier op der aerde leeft.
3. Doch geene schepsels kennen vreughde,
Alleen de Mensch heeft onderscheyt,
Die kent sijn weesen en haer deughde,
Door Scheppers groote Majesteyt.
4. Al watse hebben, watse geven,
Dat is om 's menschen wil gedaen,
Maer van haer aert, natuyr en leven,
Daer konnen sy niet van verstaen.
5. De Sonne, 't Vee, het Land en Bloemen,
Haer kracht en deughde kent de Mensch,
Jae wat men op der Aerd magh noemen,
Geniet hy nae zijn wil' en wensch.
6. Hier uyt kan hy dan klaer bemercken,
Dat hy het eelste Schepsel is,
Want hy kent God uyt al' sijn' wercken,
Als 't beeld nae sijne Beeldenis.
7. De Mensche sie slechts op sijn weesen,
Dat nae den Hemel is gestreckt,
Hier uyt kan hy terstont wel leesen,
Hoe al 't gediert nae d'aerde treckt.
8. Als hy ten Hemel heft sijn oogen,
Soo siet hy Godes heerlijckheyt,
Sijn wonderwerck en 't groot vermogen,
Dat hy heeft voor den Mensch bereyt.
9. Of siet hy op sijn eedle Ziele,
Hy sal Gods Beelt daer inne sien:
Want al het aerdsch sal God vernielen,
Maer aen de Ziel sal 't niet geschien.
|
|
Auteursrechtvrij