Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh
(1648)–Dirck Pietersz. Pers–
AuteursrechtvrijStemme: Pavane d'Espagne.
WIe lijdsaemheyt draeght in 't gemoedt,
Die voert by sich een heylsaem goedt: Wie smaet
| |
[pagina 150]
| |
 en alle wraeck veracht,
Des werrelts ydelheyt belacht,
Want soo wy ongeduldigh zijn,
Soo meerdert noch ons smert en pijn.
O wel geluckigh Man,
Die smaet verdragen kan.
2. De Heydens scherpten dese deughd,
Haer kinders in, dat sy met vreughd,
Verdragen souden smaet en schand,
En druckten dat in haer verstand:
Op dat haer jeughd gewennen sou,
Te oefnen Lijdsaemheyt en trou.
Want door onlijdsaemheyt
Verswaert ons herten leyt.
3. Was Christi Lijdsaemheyt niet groot,
Die voor ons trat tot in den doot?
Was hy niet by het volck versmaet,
En van den Joden seer gehaet?
Was hy niet een soo slechten Man,
Jae als 't uytvaeghsel van de wann'?
Noch droegh hy met gedult,
't Geen hy niet had verschult.
4. Dus Lijd en Mijd, al wat men doet,
Doch hout daer by een vroom gemoedt.
Geen kruyd kan u soo heylsaem zijn,
Als Lijdsaemheyt in noot en pijn.
Ghy wordt met geene druck geplaeght,
Als ghy dit alles Lijdsaem draeght.
| |
[pagina 151]
| |
Want anghst, quetst lijden meer,
Als pijl of scherp geweer.
5. Wat u de Heer voor lijden sent,
Denckt dat hy 't oogh dan op u went:
Want die hy slaet geneest hy weer,
En die hy wondt verbint de Heer.
Hy sent u doch dees straffe toe,
Dat ghy soud buygen voor sijn' roe.
Hy tuchtight doch sijn kind,
Dat hy soo seer bemint.
6. 't Zy u God sieckt' of tegenspoet,
Of treurigheyt stiert in 't gemoedt,
Wy moeten 't al met Lijdsaemheyt,
Verdragen, wat ons God op leyt.
Jae tot den doodt, soo moet ons hert,
Zijn Lijdsaem, oock in noot of smert,
En oogen op het eynd,
Tot God sijn straffe went.
7. Door Lijdsaemheyt, Geloof en Hoop,
Soo moet voleynt zijn onse loop,
Wy moeten door den kruys-wegh gaen,
En ons gemoedt op Christum slaen,
Die oock den kruys-wegh in-getreen,
Heeft doodt en smaet voor ons geleen.
Heeft dit de Heer gedaen,
Den Knecht sal 't oock soo gaen.
8. Dus moedight u met vreughd en lust,
En stelt u hert in God gerust:
En draeght de tucht-roe van sijn hand,
Voor een gewenscht en heylsaem pand.
Iob sprack seer wel God gaf, God nam,
Dies God oock met sijn hulpe quam.
Dus weest getroost in pijn,
God is u Medecijn.
HEbr. 12: 11. Alle kastijdinge, als sy tegenwoordigh is, dunckt ons geene vreughde maer droefheyt, maer daer nae salse geven eene vreedsame vrucht der gerechtigheyt den geenen, die daer door zijn geoeffent. Prov. 14: 17. | |
[pagina 152]
| |
Wie ongeduldigh is, vertoont sijne dwaesheyt. Prov. 16: 32. Een geduldige is beter als een stercke.
Seneca verhaelt in 't vierde boeck van de Deughd. Soo ghy grootmoedtigh zijt, soo sult ghy nimmermeer oordeelen, dat u smaet geschiet. Van uvven vyand suldy seggen, hy heeft my geen schade gedaen, maer heeft vvel een gemoedt gehad, om my te beschadigen. En soo ghy u vyand in uvve macht mocht hebben, soo sal dit u wraecke genoegh zijn, dat ghy uvven vyand had konnen beschadigen. Maer dit suldy vveten, dat het een eerlijcke en goede aert van vvraecke is, dat men sijnen vyand te goede houde. Draeght derhalven u smaet geduldigh, en beschuldight hem niet. Wat geschiet is, kan niet vverden verandert. Door Lijdsaemheyt vvordt alles overvvonnen. |
|