Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

Van de Visschers der Menschen, Luc. 5.

Stemme: 34. Psalm. Ick wil zijnde verblijdt.

DE aen-was van 't gehoor,
Van die daer Christum volghden na,
Om sijne wondren vroegh en spa,
Klonck alle Landen door:
't Gevolgh was aen de Zee,
Alwaer twee Visschers scheepjes vast,
Vergeefts gevischt en sonder last,
Hun netten maeckten ree.

2. Hy trat in ^*Simons schuyt,

Die van het landt wierd' af-geset,
Daer hy den volcke Godes Wet,
En leeringh breyden uyt:
Wanneer hy 't preecken staeckt',
Sprack, stiert wat na de diepe kant,
En werpt daer in u Net en Wand,
Dat ghy aen Visch geraeckt.

3. Doch Simon sey dees nacht,

Is heel vergeefs geslooft, gewroet,
Geen Visch is ons in 't Net ontmoet:
V woordt sal zijn volbracht.
Sy wierpen 't over boort:
Een school van Visch sich daer in sloot,
Sy riepen, helpt ons met u Boot:
Ons Wand en Netten scheurt.

* Petri.

[p. 100]

 

4. De vanghst was vol en dick,

 

Soo dat de Scheepkens overlaen,

 

Vast dreyghden na den grond te gaen,

 

Op yder oogenblick.

 

Doch Simon riep beangst,

 

Ach Heer ick ben een sondigh Man:

 

Dus wijckt van my. Wie isser dan,

 

Niet schrickigh in dees vangst?

 

5. Ey Simon staeckt u pijn,

 

Sprack Christus en ghy hulpers mee: ^*

 

Ghy sult niet swerven meer op Zee,

 

Maer Menschen-visschers zijn.

 

Het Scheepken raeckt te landt,

 

Sy lieten Net en Schuytjen staen,

 

En volghden Christum achter aen,

 

Als na een beter pandt.

 

6. Godts wonderen zijn groot,

 

En strecken over Zee en Landt,

 

Soo dat elck sijn vermogen handt,

 

Bevindt in alle noodt:

 

‘Wie in sijn Net gevaen,

 

‘ Volght Christum om sijn woordt en leer,

 

‘ En niet om rijckdom, staet of eer:

 

‘ Sal eeuwighlijck bestaen.

* Iacobus en Ioannes de Kinderen Zebedai.