Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh
(1648)–Dirck Pietersz. Pers–
Auteursrechtvrij
[pagina 102]
| |
Stemme: Lanterlu.
HOe strengh wildy rechten,
Harde Pharizee,
En de Wet beslechten,
Benje nu dus ree?
Moet dit arme Vrouwtje,
Soo terstont gesteenight zijn?
En door straf, Na haer graf,
Gaen den Bergh van treuren af.
2. Dees nu af-geleydet,
Nae de plaetse toe:
Sy tot Christum seyden,
Meester, maeckt ons vroe:
Dees Vrouw is bevonden,
In de sond van Overspel:
Die de Wet, heeft belet,
En tot straf des doodts geset.
3. Dit zijn Mosis woorden,
Die staen klaer en bloot:
Wie dees sond bekoorde,
Kreegh tot straf de doodt.
| |
[pagina 103]
| |
Wat is u gevoelen,
Van de Wet en van dees Vrouw?
Christus wist, al haer list,
Dies soo scheyd' hy hare twist.
4. Hy daelt na der aerde,
En schreef daer in 't sand,
Elck sich wat bedaerde,
En sagh op sijn hand.
VVie nu sonder sond is,
Sprack hy, werp den eersten steen,
En tast in, hert en sin,
Of 't geweten hier stemt in.
5. Elck gingh sijnder straten,
En droop af ter zy:
't Vrouwtjen wierd verlaten,
Christus bleef haer by:
Waer zijn u beklagers?
Heeft noch niemandt u verdoemt?
Is 't geschiet, seght doch yet?
Sy sprack, Heere, niemandt niet.
6. 'k Wil oock niet verdoemen,
Gaet dan heen in vree:
Wilt den Heere roemen,
Die dees gunst u dee.
Wandelt heen in vreden,
Sondight doch voortaen niet meer,
Want de sond, u verwont,
En verbreeckt Gods trouw verbont.
7. Siet hoe strengh en schrander,
Mensch met Mensche pleyt:
't Is by Godt al anders,
Daer 's meedogentheyt.
Die sijn arme sondaers,
Als 't berouw van herten daelt,
In den noodt, niet verstoot,
Maer verlostse uyt den doodt.
|
|