Gratia. Aengenaemheyd.
Een schoon lachend maeghdeken, in een seer fraey ciersel, wesende gekroont met Iaspis en kostelijcke gesteenten, hebbende de handen seer aerdig gevat, om een bossel Roosen sonder doornen, van verscheyden verwen, om die seer bevalligh in 't wilde weg te werpen, hebbende een snoer peerlen om den hals.
De Iaspis word voor de Aengenaemheyd gestelt, gelijck de natuerkondigers daer van verhaelen, datmen den Iaspis by sich dragende, gunste by den menschen verkrijgen sal.
Dit selve beteyckent oock de Roose sonder dóornen en de peerlen, diewelcke door een sonderlinge en verborgen gave der natuere, uytblincken en aengenaem zijn. Insgelijx is oock de Aengenaemheyd in den mensche een sonderlinge bevalligheyd, die de gemoederen totte liefde treckt en beweegt, baerende alsoo heymelijck verbindtnis en goedwilligheyd.
Auteursrechtelijk beschermd