Penitenza. Berouw, Boete.
Een oude en grijse vrouwe in 't wit gekleet, doch vol vlacken, sittende in een eensaeme plaetse op een steen, waer uyt een fonteyne springht, daer zy metten halse gebogen, nae toe siet, stortende veele traenen, en, als of zy haere kleederen wilde uyttrecken.
Boetveerdigheyt is een smerte van de sonde, heerkomende meer door de Liefde Godes, als door de vreese van straffe, welcke smerte, als men sich selve besiet, soo spruytse uyt het herte, siende de lelijckheyt van de bedrevene sonde. En daerom wort dese vrouwe vertoont, datse sich in de fonteyne spiegelt, siende dat haere jaeren, alreede door den ouderdom zijn versleten, klagende over den qualijck doorgebrachten tijd: 't welck door de vuyligheyt op't witte kleed wort uytgedruckt, wesende 't selve de onnoselheyt, die ons door den H. Doop is geschoncken, en die alsnu, door onse sonde besmet is.
De steen waer op zy sit, is anders niet als Christus onse Salighmaecker, op welcken de Sondaer rustende, sijne gedachten heeft gevest in de beschouwinge van de fonteyne, 't welck is de genaede, die van hem komt af vloeyen, gelijck hy tot het Samaritaensche Vroutjen seyde. Zy treckt haer vuyle kleed uyt, om 't selve in dese fonteyne te wasschen, maeckende haere ziele wit door het Berou, 't welck een versegelinge is, die hy uyt loutere genaede voor ons heeft ingestelt. En daerom singht David tot God: Heere ghy sult my wasschen, en ick sal witter worden als sneeuw.
De eensaeme plaetse bediet het verborgen des herten, waer toe hy sich keerende, en 't gemoed, van de ydelheden des werelts ontreckende, soo vind het vrede met God, en komt alsoo door smerte van de sonde, wederom in de genaede.
Auteursrechtelijk beschermd