danigheden des levens van die onder den Hemel gevonden worden. En daerom sal 't oock noodigh zijn, dat de vermogentheden der ziele, (om welckers wille wy Menschen zijn, en mede deelachtigh van alle natueren der levendige dingen, die men soude mogen noemen) oock haere Einden of goederen hebben: En dat dese Einden gemeenlijck met haere drie vermogentheden of hoedanigheden der ziele, die in ons zijn, over een komen: welcke goederen zijn het nutlijcke, 't welck siet op de krachtgevende vermogentheyd: het vermaecklijcke, 't welck behoort tot het begeerlijcke en het eerlijcke, dat de reeden of het reedelijcke deel toegevoeght is. 't Welck de Heydensche Philosophen oock wel verstaen hebben, diewelcke daerom, haer leven, seer gelijck, nae de instortinge van de Reeden hebben bestiert. Maer dit is niet genoegh aen een Christen, diewelcke boven het natuerlijcke licht, noch verlicht wort van een veel grooter licht, 't welck is het gelove, door het welcke hy verstaet, dat sijn allereedelste Einde, is de Hemelsche gelucksaligheyt, waer nae hy, door 't middel van eene Christelijcke volmaecktheyt, alle sijne handelingen behoort te rechten, en niet leven als een die berooft is van dat allereedelste deel, en leven nae de sinnen. Anders souden de planten en onreedelijcke Dieren, indiense eenige verkiesinge begrijpen kosten, wanschapen zijn en tegens de natuere aen wercken, soo die met haer wesen vernoegende, dese in 't leven het leven verwierp, wanneer zy een grooter volmaecktheyd souden hooren.
Daerom wort het Einde by een stockoud Man vertoont, overmits dees Ouder naest aen de Dood is, wesende het Einde van alle Dieren: gelijck mede alle geschapene dingen veroudende, en door den tijd vernielt wordende, uytgeblust en vernietight worden, gelijck Petrarcha seyt: Al het sterflijcke wort door den tijd afgebroocken.
Met voor over-eind-staende hayren en een grauwen baerd, wort hy gemaelt: want boven dat dese den Ouderdom te kennen geven, soo bediedense mede, dat de stock-oude Man, die op 't tipjen van sijne werckingen is gekomen, nu oock geen werck maeckt van de vercieringe des lichaems, hebbende geen meer gedachten, die hem opstoocken totte beschoulijckheyt van de Werreltsche dingen.
Met licht groen is hy gekleet, om uyt te drucken, de gelijckheyt van d'Ouderdom met den Winter, overmits, wanneer de Sonne op 't verdste van ons afwijckt, en ons de kortste dagen maeckt, de boomen als dan, door de koude en rijp, geen voetsel meer aen de bladers geven, maer de vochtigheyd in sich selve trecken, waer over dieselve niet hebbende de levende vochtigheyt, die haer in 't leven onderhiel, als dan wierpen zy uyt de beminde stam een licht groen mos, waer mede zy klaerlijck te verstaen geven, datse op 't Einde van haer leven en van alle haere kracht berooft zijn: even gelijck een stock-oud Man, daer de natuerlijcke vochtigheyt in gebreeckt, slap en machtloos wesende, nae sijn Einde loopt.
't Hoofd word hem met een krans van klimopblaeders omslingert, overmits Pierius 't selve voor een teycken van d'Ouderdom stelt, om datmen dieselve altijt om boomen, of oude, by nae vervallene, gebouwen en steenen siet opklimmen: gelijck mede, waer dese klimop aenraeckt, soo trecktse de natuerlijcke vochtigheydt nae haer, en door haere menichte van blaederen, en van alle syden uytgespreyde wortelen, soo slaet en ontstelt zy de boomen, haer berovende van haere vochtigheyd, sulx dat zy verdroogen, en doet de timmeringen allenskens verwoesten en ten val storten.
Het sitten vertoont, dat hy als afgemat is, van sijne langhduerige reyse, en dat hy sijne voeten nu niet langer konnende gebruycken, ruste soeckt voor het uyterste deel van sijne reyse, als nae by zijnde, om weder te keeren, totte stoffe waer van hy gemaeckt is. Dat aen sijn slincker syde een Sonne is, die uyten Oosten geresen zijnde, nu alreede in 't Westen gedaelt is, is om te vertoonen, dat sijne dagh is verloopen: gelijck als een Mensche die als nu sijnen loop voleint hebbende, alle sijne dingen, hoedanigh die oock mogen wesen, nae 't Einde schickt.
Hy hout in de rechter hand een Spits of Piramide, geteyckent, als geseyt is, met tien M, overmits Pierius seyt, dat dit het Einde of de volmaecktheyd van 't werck, en de opgehoopte maete bediet: overmits Myrias, 't welck het getal van tien duysent is, de
Auteursrechtelijk beschermd