Cesare Ripa's Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants

Eternita, nae de Medaglie van Faustin.

Een staende Vrouwe, die als een deftige Matrone gekleet is, houdende de Werlt in haere rechter hand, hebbende op 't hoofd een Sluyer, die haer de schouderen bedeckt.

Dat zy staet sonder eenigh bewijs van beweginge, doet ons begrijpen datter in de Eeuwigheyt geen beweginge noch veranderinge in den tijd is, noch van de begrijplijcke noch onbegrijplijcke dingen. Dies Petrarcha seght;

[p. 128]

 

Wat wonderwerck sie ick hier aen,

 

Als ick sie op mijn voeten staen,

 

Hem die daer nimmer stille blijft,

 

Maer alles tot verandringh drijft?

De Reeden waerom wy dese beeldnisse niet sittende maecken, is om dat het sitten een kenteycken is van grooter vastigheyt, en dat het sitten een geduyrige ruste plagh te bedieden, 't welck een tegenstellinge is van de beweginge, en sonder diewelcke men die niet kan verstaen. En is de ruste van de Eeuwigheyt niet begrepen onder dese slagh, en moet oock niet op dese wyse uitgedruckt worden, alhoewel het selve van allen niet is waergenomen, gelijck hier onder sal worden verklaert.

Een Vrouwe is zy gemaeckt, om de gelijckheyt van de naeme Matrona, zijnde van een bestandigh Ouder.

Zy hout de Werrelt in de hand, om dat de Werreld den tijd voortbrengt met haere beweginge, 't welck bediet, dat de Eeuwigheyd is buyten de Werreld.

De Sluyer die beyde schouderen bedeckt, vertoont, dat die Tijd die niet tegenwoordigh is in de Eeuwigheyt, sich verberght, hoewel die blijcklijck aldaer is.