Cesare Ripa's Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants

Longanimita. Langhmoedigheyt.

Een bedaegde Vrouwe, sittende op eenen steen, met de oogen ten Hemel opgeslagen, en de armen van een, hebbende de handen verheven.

De Langhmoedigheyt is van den Apostel Paulus, den Galaten onder de twaelf vruchten van den H. Geest, aengepresen: en D. Thomas seyt, datse een Deughd is, waer door een Mensch vermagh te komen tot alle dingen, hoe swaer dieselve oock mogen zijn, alwaert schoon dat het oock lange soude mogen vertoeven. En Anselmus uytleggende de plaetse Galat. 5 seyt, Langmoedigheyt is een langhsaemheyt van 't gemoed, 't welck de

[p. 281]

tegenstrijdige dingen geduldelijk verdraegt, van langer hand de eeuwige belooninge verwachtende. En 't schijnt wel of zy dieselve deughd is, als de Geduldigheyt. Niettemin soo isse verscheyden, nae 't seggen van dese schrijvers. Dion. Certosinus seght, de Langhmoedigheyt is met de hope vergeselschapt, diewelcke doet, dat wy ten eynde toe de goederen, die ons, van God onsen Heere, belooft zijn, verwachten; en daerom schijnt het dat dese Deughd, meer op de hope en op het goed siet, als de vreese, stoutigheyt of swaermoedigheyt doet. Maer de lijdsaemheyt verdraeght het quaede, de versmaedinge, en de tegenwoordige quellingen totten eynde toe. Doch alsoo het niet genoegh is, alleene het tegenwoordigh verdragen, soo moetse te vreeden zijn, in alles, en soo lange tijd als het den Heere believen sal. Daerom isse oock bedaeght gemaeckt, sittende op eenen steen.

Zy wort gemaelt datse de oogen ten Hemel staet, waer mede zy sich toepast 't geene David seght, God is langhmoedigh en van grooter barmhertigheyt, ten eynde zy de eeuwige goederen, die van God belooft zijn, magh verkrijgen.

Mette handen wortse verheven gestelt, om de hope die haer vergeselschapt: want het schijnt, dat zy die in korter tijd op dese Werrelt sal verwachten.