Biasiono Vitioso. Laster die schandigh is.
Een oud mager en bleeck Man metten mond open, nae de aerde gebogen, daer hy met een stock op staet, die hy in de hand heeft. Aldus beelden de Oude Momus af, den God der lasteringe en berispinge, wesende zijn kleed vol oogen en ooren.
Oud wort hy gemaelt, want het is den Ouden eygen, om altijd andere luyden dingen te lasteren, of om datse haere wijsheyd kennen, die zy, door eervaerentheyt van veele Iaeren, hebben geleert, of om de voorgaende Ouder of tijd te prijsen, of om een toom te geven aen de jeughdelijcke ongebondenheyt.
Hy wort oock oud gemaeckt, om dat d'Ouderdom de Winter gelijck is, die de tijden berooft van alle gelegentheyt van playsier en aengenaemheyt.
Hy is dor en bleeck, om dat hy, die daer lastert, dickwijls daer toe vervalt, en dat door de Nijdigheydt, die by nae, altijd de lastringe opwroet.
Hy staet met den mond open, wesende 't kleed, als geseyt is, met tongen, oogen en ooren: Want de Lastringe is altijt vaerdigh om te hooren en te sien, en eens anders lof, van wat persoon het oock magh wesen, te lastren en te verminderen.
Hy siet nae der aerde, om dat het ooghwit van den Lasteraer, niet anders als veracht kan wesen, leunende ten meestendeele op den dorren stock van de quaedspreeckentheyt.
Auteursrechtelijk beschermd