Cesare Ripa's Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants

Maenden nae den Ackerbouw.

Ianuarius. Loumaend.

Een Man van wercklijck opsicht, staende aen de sijde van een Rad, om het ysertuygh te scherpen, houdende in de rechter hand een snoeymes, wijsende mette slincker op verscheyden wercktuygen, dienstigh tot den Landbouw, die voor hem leggen, en ter sijden staet een Haen.

Manlijck wort hy geschildert met het snoeymes in de hand, want in dese Maend kan een vlijtigh Huysvaeder of ander, die sich in de Veldbouw oeffent, alle zijn boeretuygh oversien, en verbeteren alles wat hem daer toe noodigh is.

Dat hy aen de sijde van een Rad staet, is alleene om zijn boeretuygh op te scherpen en totten Landbouw bequaem te maecken, wesende dese Maend, nae de nieuwe Schrijvers, de eerste van 't Iaer. Hy wijst oock mette slincker hand op het gereetschap, om te betoonen dat de ploeghkouters, schoppen, vorcken, &c. alles gereet is. En dit seyt M. Cato in zijn Boerewerck mede: Maeck alles by tijds vaerdigh, want het is met het boerewerck soo gelegen, dat soo ghy 't eene traeghlijck doet, 't ander sal oock traegh ten eynde komen. Daerom is de Haene hooghnoodigh, om datmen alle tijd wacker behoort te zijn, en zijn kans niet te versuymen, gelijck Plinius van des Haens wackerheyt verhaelt, om te betoonen, hoe noodigh het totten Ackerbouw zy, arbeydsaem en wacker te wesen.

C. Furius Cresina die van een Slave een Vrye was geworden, versaemelde in een kleyne Acker Lands, veel meer vruchten als zijne gebuyren in groote besittingen deden: Waer over hy seer wierde gehaet, als of hy door tovery, 't gewas van de gebuyren hadde tot

[p. 323]

hem getrocken: Om deser oorsaecke wille, van Spurius Camillus gedaeght zijnde, en voor 't Volck beschuldight wesende, vreesde hy veroordeelt te worden: en derhalven dacht hem noodigh dat de Rechter 't verschil soude vonnissen: Verschijnende voor 't Recht, soo bracht hy alle zijn boeretuygh mede, waer mede hy 't Land bearbeyde, en daerenboven noch eene van zijn Dochters, die wel sterck van knoocken en vol van vleys was. De ysers waeren grof en swaer, glat en wel gescherpt, en de Ossen seer sterck om 't Land te bouwen. Dit selve vertoont hebbende, sprack hy 't Romeynsche Volck aldus aen, O ghy Romeynsche Burgers! dit zijn mijn toverkonsten, maer kost ick u te gelijck, met dit boeretuygh, oock vertoonen mijn sweet, nachtwaecken en moeylijcken arbeyt, ghy sout u daer over verwonderen. Dit geseyt hebbende, worde hy vry gesproken.