Cesare Ripa's Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants

Ninfe in Commune. Nimphen in 't gemeen.

Daer is gantsch geentwijfel aen, of daer konnen ons uyt de versieringe der Ou-

[p. 352]

den veele en verscheyden snodig heeden ontmoeten, wanneer zy ons de mogentheyt en voorsienigheyt Godes vertoonen. Doch eenige leeren, de geboden der Godsdienst, de Zeedelijckheyt en andere gelijcke weldaeden en gunsten; gelijck hier tegenwoordigh besonderlijck door de allegorie of verbloemde reedenen, het werck van de Natuyre wort vertoont, verstaende door dese Nimphen de levende kracht, die der bestaet in de toebereyde vochtigheyt, waer door zy de voortteelinge, voedinge en vermeerderinge van de dingen werckt. Waer over oock geseyt wort, dat de Nimphen Dochters zijn van den Ocean, die daer Moeder is van de Vloeden, Voester van Bacchus: Zy worden oock geseyt vruchtdraegende te zijn, en schoon van bloemen, weydende het Vee, onderhoudende het leven der Menschen, en dat zy in haer Vooghdyschap de bewaeringe hebben van bergen, daelen, weyden, bosschen en boomen: En datselve om geen ander oorsaecke, dan om dat de kracht van haere vochtigheden, in alle bovengeseyde dingen, verspreyt is, doende gelijcke natuyrlijcke werckinge, gelijck Orpheus in zijn gesangh verstaet, daer hy de Nimphjens viert, seggende:

Bacchi Voedsters, die met Vruchten,
Bloemen, VVeyd', Bosch en Gehuchten,
Voed den Menschen en het Vee,
Met het Graen Most, en met Mee'.

Dese dingen zijn hier als in 't gemeen van de Nimphen geseyt, om dat niet van noode zijn soude, 't selve in de verklaeringe van de besondere beelden, die hier volgen sullen, te herhaelen.