Cesare Ripa's Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants

Nimphen van de Vloeden.

Laet dit luchtige Maeghdekens wesen met naeckte armen en beenen, luchtige en heldere hoofdhayren, als van silver of cristal die over de schouderen gespreyt zijn. Yder sal op 't hoofd een krans van rietblaeders hebben, en onder de slincker arm een kruyck daer zy waeter uytgiet.

Boccatius seyt dat de Najaden haren naeme

[p. 353]

van de Vloed en van de beweginge der Wateren hebben, wanneerse vloeyen.

Met bloote armen, beenen en voeten wort zy gemaeckt, om de slechtigheyt van 't waeter uyt te drucken, wesende een hoofdstoffe of element sonder vermenginge van d'andere.

De klaere luchtige en uytgespreyde hoofdhayren bedieden de loopende waeteren.

De kruyck en de krans van rietblaeders, zijn teyckens van haere macht in de waeteren, en om die reeden soo geeftmen de kruyck en dees krans aen de vloeden.

Door dit verhael van de Nimphen, komt my in 't gedacht een bosch fonteyntjen, dat van Giov. Zarat. Castellini is afgebeeld, by wiens ruyschende beeke van d'eene sijde, eenige Nimphjes sliepen, alwaer een Cupido, met een ontsteecken fackel, de Faunen, Satyrs en Silvanen uyt het bosch verjoegh: van d'ander sijde was een ander Cupido, die op den rugge den boogh en kooker droegh, houdende een pijle in de hand, met wiens punt hy aen eenige Iagers wenckte, datse stil souden zijn, om haere hoorens, die zy alreede hadden opgeheven, boven de fonteyn te blaesen. Waer by dit gedicht gelesen wort:

Faunen, Satyrs en Silvanen,
Rovers op ons Nimphjes baenen,
Wegh van hier! Ghy vuyl gespuys!
Laet dees Nimphjes by 't geruys,
Van dees soete beeckjens rusten,
Nu haer 't slaepen wel sou lusten:
Iaeger, dwinght u schorre keel,
Of ghy krijght wel licht u deel:
Soo ghy haer van 't slaepen weckt,
Ghy haer tot een roof verstreckt.