Cesare Ripa's Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants

Supplicatio. Ootmoedigh versoeck.

Een Maeghdeken met Lauwer gekroont, hebbende in de slincker hand een korf vol alderleye schoone bloemkens en welrieckende blaeders en kruyden, die zy op een Autaer stroyt, en dat met seer groote eerbiedigheyt, aen de voet van 't selve Outaer, is een bedde met groote en verscheyden cierselen.

De Romeynen hadden een gewoonte, wanneer zy iets van hare Goden wilden ver-

[p. 392]

soecken, dat zy rolkoetsen gebruyckten, 't welck bedden waeren, die in den Tempel stonden, wanneer zy den Goden om hulpe, bystand en gunste wilden bidden: En dese supplicatien of rolkoetsen, wierden gemaekt tot vrolijckheyt, of om der Goden gramschap te versoenen: In welcke tijd de Raedsheeren met haere Vrouwen en kinderen in den Tempel en totte Autaeren der Goden gingen: en dickwijls plachten oock, in diergelijcke gelegentheyt, de eedele Iongelingen en vrygemaeckte slaven, als oock de Iuffers, al gekroont, daer in te gaen, dragende Lauwertacken, hebbende by haer, met groote pomperye, de heylige koetsen der Goden: en plachten aldaer te bidden en te versoecken, en oock met heylige gedichten haer heyl en vreede toe te wenschen. En zy trocken haere rolkoetsen voor de Autaeren der Goden uyt, die met veele ciersels waeren opgepronckt, en stroyden aldaer, gelijck geseyt is, groene en welrieckende blaeders en bloemen van allerleye slagh, die zy oock van binnen en van buyten de Tempels wierpen.