Danno. Schaede.
Een leelijck Man, wiens kleed is van roestachtige verwe, die Ratten en Muysen in sijne handen houd, doch soo groot datmense wel sien kan, op d'aerde sal een Gans in de Weyde gaen. En van den Hemel sal een geweldige slagh-regen, met groote hagel-steenen nedervallen, die de bloeyende en vruchtbaere Wijnrancken sal vermorselen en te gronde slaen, als mede kooren-ayren, die in een schoon veld ter sijden dese beeldnisse staen.
Dat het roestige kleed geheel schadelijck is, is elders genoegh geseyt. De Ratten en Muysen houd hy, om te vertoonen, dat dese Dieren 't rechte beeld van de schaede en van 't verderf zijn. En men vindt by Cicero, gelijck Pierius mede verhaelt, dat de Muysen en Ratten, de dingen nacht en dagh soo seer knaegen en beknablen, datse, by nae, nergens toe duchtigh zijn. De Gans worter ter sijden gestelt, om dat dit Dier seer schadelijck is, want waer de Gans zijn vuyligheyt laet vallen, daer wort de gront terstont verbrant. En daer is niet schaedelijcker op 't gras en op 't gesaeyde Land, dan als dit Dier daer op komt weyden. Oock haere vuylnis in pekel geroert zijnde, en op de velden en kruyden gesprenght, sal alles doen verwelcken en verderven.
Het vallen van den slaghregen en hagel, die uyten Hemel komt neder-storten, daer van is de schaede seer blijcklijck en openbaer, wanneer die aen de Wijnrancken, kooren en andere vruchten, geschiet, sulx dat die geene die 't beproeft hebben, wel weeten wat schade dat het is: Insonderheyt weten 't de Arme in diere tijden.
Auteursrechtelijk beschermd