Cesare Ripa's Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants

Pazzia. Sotheyt, gelijckse vertoont is in de krooninge van Petrarcha.

Een onthult Maeghdeken, bloots beens, met een Beirevel voor een Halskraegh,

[p. 479]

't kleed sal van weerschijn wesen, in de rechter een ontsteecken kaersse by de klaerschijnende Sonne.

Sotheyt is een gemeene naeme van alle ontstellinge dieder in 's Menschen gemoed valt, 't zy datse komt uyt swaermoedigheyt, gramschap, droef heyt, vreese of andere natuyrlijcke onvolmaecktheden.

Een Maeghdeken dat onthult en bloots beens is, wort zy gemaeckt, om dat de Sotte noch sich selve, noch andere acht, en verre afgescheyden van alle burgerlijcke ommegangh, om dat hy de soetigheyt van 't goede niet kent, noch oock van wegen de spieglinge in 't gemoed of verachtinge des Werrelts, en dat om de Liefde Gods. En dit segh ick, ter eere van die geene, diewelcke alreede haere genegentheden, door de ommegangh of gewoonte, getemt hebbende, sich tot een eensaem leven begeven.

Het weerschijne kleed bediet ongestadigheyt, die in de Sotheyt heerscht.

Het Beirevel betoont, dat de Sotten sich meerendeels door de gramschap laeten regeeren, om dat zy by nae altijd sijde-gangen en quade sprongen doen.

Dat hy in de slincker hand de Sonne een kaersse ontsteeckt, is een waerachtigh teycken van Sotheyt, datmen sich inbeeld, meer door een kleyn licht te sien, als door de groote kracht van de Sonne, die soo wonderlijck en heerlijck uytblinckt.