Cesare Ripa's Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants

Estate. Somer.

Een jongh Maeghdeken van stout opsicht, met kooren-ayren gekroont, en in 't geel gekleet, houdende in de rechter hand een ontsteecken Fackel.

Een Maeghdeken en van stout opsicht wortse gemaelt, om dat de Somer de Ieughd van 't Iaer wort genaemt, vermits de hette van 't Aerdrijck alsdan op zijn sterckste en krachtighste is, om de bloemen te doen rijpen, die door de Lente zijn voortgebracht. Welcke tijd Ovidius in sijn XV boek Metamorph. beschrijft:

Na 't scheiden van de Lent, so krijgt de Somer kracht,
Dees wort een Iongelingh van frisch en stercke macht,
En meerder in zijn tier, en voller in zijn stand,
Als die in heeter vier en feller vlamme brand.

De krans van kooren-ayren, bediet de voornaemste vrucht, die dit Saysoen uytgeeft. En daerom wort haer een geel kleet gegeven, nae de gelijcknisse van 't rijpe kooren.

In de rechter hand houdse een ontsteken

[p. 507]

Fackel, om te vertoonen de groote hette die de Sonne in dees tijd doet, gelijck Manilius verhaelt:

Wanneer de Son nu op het hooghste stijght,
Dan rijst de Hond en blaft uyt vlammend licht:
Waer door de Son weer dobble fackels krijght,
Die 't Land doordringht en grooter hette sticht.

En Ovidius schildert haer oock in 't 2 boeck van zijne Metamorph. seer aerdigh af, door d'uytbreydinge van Anguillare:

Een Vrou wiens aensicht blinckt, als door de Son gebraen,
Wiens slapen zijn omkranst met ayren van het graen:
Diens brand door 't Spiegelglas der Sonnen is ontsteken,
Daer straelen allesins de ruyme locht doorbreken.
Wiens weerslag dick verschrookt, en maekt het alles dor,
Iae smelt het en verbrant, en maeckt de Velden schor.
Iae kookt de vrucht en 't kruyd, de bosschen en de boomen,
En drooght de plassen uyt, revieren en de stroomen.

De Oude plaghten voor den Somer, gelijck Pierius verhaelt, Ceres af te maelen, in 't wesen van een deftige Vrouwe, met een schoof-koorens, en van Maenekoppen of slaepbollen, en met andere dingen die daer toe behooren.