Cesare Ripa's Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants

Irresolutione. Twijfelof Wanckelberadigheyt.

Een oude sittende Vrouwe, in weerschijn gekleet, met een swart laken om 't hoofd gewonden, houdende op yder hand een Rave als of zy klapten.

[p. 518]

Irresoluti worden die geene genaemt, die de verscheydentheyt en swarigheyt der dingen kennende, niet konnen besluyten, om by der hand te nemen, 't geene tot haeren besten dient, en daerom isse sittende gemaeckt.

Met weerschijn isse gekleet, als zijnde van verscheyden verwen: vertoonende eenige beuselachtige dingen, die van de onvaste of twijfelberaedige Menschen worden begaen.

Oud wort zy gemaelt, om dat d'Ouderdom door te veele eervaerentheyt, den Mensche in zijne handelingen onvast maeckt: Waer over om dat zy veel meer, in dees Ouder weeten als wel in d'ander Ouder, soo twijflen zy met reeden, van alle dingen, en gaen in haer doen niet soo resolut of gehart aen, als wel de Ieughd doet.

De Raevens heeft zy op der hand, als of zy klapten, wiens sangh altijd is, Cras, cras. Alsoo doen oock de twijfelberaedige Menschen, die haer saecke altijd van Cras tot cras, dat is van dagh tot dagh opschorten, gelijck Martialis seght:

Pleun seyt Morgen sal hy leven,
Maer wanneer sal 't Morgen zijn?
Morgen is al wegh gedreven,
By de Parth of Armenijn.
Morgen raeckt tot Nestors Iaeren:
Waer is Morgen doch te koop?
Morgen Pleun wilt u bedaeren,
Morgen is steets op ter loop.
Maer wie 't Heeden wel besteet,
Die is wijs en vry van leet.

Het swart laecken om 't hoofd gewonden, vertoont duysternisse en verwarringe in 't verstand, door de veranderinge van de gedachten, die haer wanckelberaedigh maken.