Cesare Ripa's Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants

Occidente. Westen.

Een oud Man in 't purper gekleet, met een blaeu gordel, waer op de teyckens Gemini, Libra en Aquarius staen: hebbende den mond met een band toegebonden, en op 't hoofd een sterre, staende als met den rugge gekeert, houdende de rechter arm recht uyt nae der aerde, mette voorste vinger van dieselve hand wijst hy nae 't Westen, alwaer de Sonne is ondergegaen, in de slincker hand sal hy een bos met Maenekoppen hebben, de lucht sal bruyn wesen, alwaer een Vleermuys in vlieght, de schaduwe van dese Man sal seer langh wesen.

Oud wort hy gemaelt, om dat de dagh nu alreede zijn reyse gedaen hebbende, en de Sonne in 't Westen vindende, nu in hare daelinge is.

Van purper wort hy gekleet, om dat dese verwe als van alle lustigheyt berooft is, en die tijd is, die in 't ondergaen van de Sonne komt, beginnende de locht doncker te worden.

Hy is met een gordel gegort, alwaer de drie bovengeseyde teyckens staen, zijnde Westlijcke teyckens.

Hy wort met een band voor den mond gebonden, om te kennen te geven, dat nu alles in stilte en ruste is, gelijck Ovidius 't selve seer wel seyt in zijn X boeck Metamorphos. Tempus erat quo cuncta silent. En Virgilius seyt mede in 't IV boeck van Aeneas, dien wy aldus naebootsen:

De moede leden door 't gegaep,
Omvingh een aengenaeme slaep:

[p. 628]

 

Het bosch en 't aerdrijck had haer rust,

 

De Zee was oock in slaep gesust,

 

De dierkens, en 't gevogelt mee,

 

De Vischjes sliepen in de Zee,

 

De stille nacht, van sorgen vry,

 

Dreef d'arbeyt wegh en slaverny.

Hy houd de Hesperus of d'Avondsterre op 't hoofd, om dat die in 't begin van de nacht in 't Westen verschijnt. Dat hy metten rugge gekeert staet, houdende de rechter arm, recht uyt nae de aerde, wijsende metten Vinger nae 't Westen, alwaer de Sonne is ondergegaen, is om te vertoonen, dat de dagh wegh gaende, ons haere schouders toekeert, en ons van haer licht berooft. Wijsende oock metten Vinger nae 't Westen, tot een onderscheydt van 't Oosten, als die zijn rechter arm nae 't Oosten uytsteeckt.

Mette slincker hand houd hy een bos Maenekoppen, wesende dieselve een beeld van de Slaep, als een eygen werck van de nacht.

De locht wort bruyn gemaeckt met een uyl of Vleermuys, om dat in 't begin van den Avond de locht bruyn wort, en dese dieren sich dan vertoonen.

De schaduwe van dese beeldnisse wordt seer langh gemaeckt, jae veel langer als 't licchaem, want soo veele meer als de Sonne van ons afgaet, soo veel te grooter worden de schaduwen van alle lichaemen, gelijck daer van oock in 't beeld van 't Oosten geseyt is.