Favonius. Zephirus. Weste-Wind.
Een Iongelingh van een luchtigh opsicht, met vleugels en opgeblasen wangen, gelijckmen de Winden gemeenlijck schildert, houdende met groote bevalligheyt eenen Swaen met opgeslagen vlercken, als of zy wilde singen. Hy sal een krans met veele bloemen op 't hoofd hebben, die door een gevlochten zijn. Aldus isse van Philostratus gemaelt in 't boeck van zijne beeldenissen: alwaer hy seyt, wanneer dese Wind komt, dat dan de Swaenen veel lieflijcker singen, als zy gewoon zijn. Bocatius verhaelt in 't geslachtregister der Goden, dat Zephirus van koude en vochtige aert is, niet te min gemaetight, die de Winter ontsluyt, en brenght ons allerleye bloemen en kruyden voor den dagh: daerom wort die met een bloemekrans op 't hoofd geschildert.
't Woord Zephirus komt van Zeps, 't welck in 't gemeen het Leven bediet, en is daer na Favonius, dat is Westewind geheeren, om datse alle planten gunstigh is, blaesende lieflijck en geneughlijck door alle boomen en kruyden, van den Middagh af totten Nacht toe, en van 't begin van den Lenten tot het eynde van den Somer.
Auteursrechtelijk beschermd