Gedichten

[p. 156]

Een Pinksterlied.

Geest der menschheid, godd'lijk in uw aandrift;

Waar geslachten ondergaan,

Steeds herlevend, altijd u verjongend;

Nooit met eigen werk voldaan;

Groot in 't scheppen, groot ook in 't vernielen,

Onverwinbaar in den strijd;

't Onbezielde van uw macht doordringend,

Tot het eenmaal zijn zal, wat gij zijt;

[p. 157]

 

Liefde en vrijheid zijn uw heilgezanten,

 

Uw herauten, orde en wet!

 

Schoonheid heet het onvergank'lijk waarmerk,

 

Op uw hoogste werk gezet!

 

Waar gij sterk zijt, moet ge een God u scheppen;

 

Groot, voelt ge u een nietig deel

 

Van 't onmeet'lijk, al wat leeft omvattend,

 

Van 't bezielend en bezield geheel.

 

 

 

Geest der menschheid, bliksem in de wolken, -

 

Drukkend wicht der lijdende aard, -

 

En verdrijve uw zuiv'ringswind de neev'len,

 

Uit ellende en vrees gebaard!

 

Werp ze buiten, al die duist're machten,

 

Die u looch'nen met de daad!

 

Zalig hij, die in uw breede stroomen

 

Eigen kleinheid, eigen onmacht baadt!