De verlooren schildwacht

Twaalfde tooneel.

Izabel, Pedagoog, Jan gaat in 't buis je en eet

Pedagoog.

 

Mejuffrouw heeft hy zich ook weer vertoond?

Izabel.

 

Hy heeft een fout begaan, die niet kan zyn verschoond.

 

Gy hebt geensins gevolgd, 't geen ik u heb gebeeden,

 

Of hy acht in het minst, uw leszen, noch de reden.

[p. 24]

Pedagoog.

 

Wat heeft hy dan gedaan?

Izabel.

 

Een ongehoorde daad.

 

Ach wat affront! ô spyt! ô smartelyke sinaat!

 

Hy weet, 't schynt dat Monfreer niet 't huis is. Kan ik 't zeggen!

 

Wat listen! wat bedrog! hoe kan men 't zo beleggen!

 

In 't end, hy klimt bedekt, wie had dat oit verwacht?

 

Van acht'ren in de tuin; daar zynde, kwam hy zacht,

 

Gelyk een hoender dief, toen in het huis gesloopen;

 

Toen is hy dadelik de trappen op geloopen,

 

Kwam op myn kamer....

Pedagoog.

 

Wat!

Izabel.

 

Ik was schier dood van schrik.

Pedagoog.

 

Gelyk men denken kan.

Izabel.

 

Maar, na een oogenblik

 

Weerom hersteld, heb ik hem weder doen vertrekken,

 

Alzo ik door een schreeuw de knecht het wou ontdekken.

 

Hy is het nu ontvlugt, maar zo het weer geschied,

 

'k Verzeker u myn Heer, dat hy 't zo licht'lik niet

 

Ontkomen zal, men zal, dat leeven hem verleeren.

 

Daarom vermaand hem, wild hem beter instrueeren.

Pedagoog.

 

Ik bid, vergeef hem nu noch eenmaal dit geval.

 

'k Blyf borge, dat het noit hier na gebeuren zal.

Izabel.

 

Gebeurd het meer, ik zal 't myn Broeder moeten klaagen,

 

En die zal voor myn eer, en my wel zorge draagen.

 

Daar gaat hy, zeg hem vry, dat ik 't u heb verhaald.