Bestel mar
't Keumt mei veur ge zit allien ge zit te baale
ge zit al oorelang te kieke nar ow schoon
niks te proate, niks te zeen, niks te beleave
oet vervealing gadde mar wat zinnigs doon
en met de hand deep in de tes loepte de stroat op
alles donker, lampe oet, gordiene dicht
en net als ge bedenkt ik gaj nar hoes nar bed toe
schient zachtjes in de verte 't verlossend licht
ach bestel mar, bestel mar, bestel mar
ge wet dat ik 't neet kan loate
nog efkes en dan begin ik
d'r wir duchtig langs te proate
in 't café an d'n tap wuurd 't mar latter
de klok die kunde doar neet zeen die hengt te hoeg
van al dat beer werde stiekem aan mar zatter
't wuurd nou echt d'n hoegste tied um weg te goan
ge pakt ow pilske en ow knip um te betaale
keumt d'r net nog zonne blieje bij ow stoan
stel ow neet aan man, zoep d'r toch nog enne mei man
wie denkt d'r nou zo vroeg al an naar hoes toe goan
't wuurd drukker de biljartclub keumt nar binne
verloare mar dat makt vur die niks oet
dikke Piet zet dat 'ie vet haj kunne winne
mar d'n teagestand waas schienbaar toch wat groet
en zoe velt d'r doar wal aalt wat te beleave
minse koome doar nar binne minse goan
al stort de ganse werlt inien 't kan niks geave
zolang 't beer en de café mar blieve stoan
(Poels, CD: Boem, Hans Kusters Music 1991)
Het waarachtige licht, dat ieder mens verlicht, was komende in de wereld. (Johannes 1:9)
Er zijn krakers waar niemand omheen kan. Bestel mar is er een. Dit iconisch nummer van Rowwen Hèze moet gewoon in de lijst van succesvolle teksten. Natuurlijk niet om de bijbelse verwijzing ‘en net als ge bedenkt ik gaj nar hoes nar bed toe, schient zachtjes in de verte 't verlossend licht’: het café. Maar wel om bijvoorbeeld de verheerlijking van het dorpscafé als helend middel voor een aards bestaan op ‘d’n harde weg’: ‘al stort de ganse werlt inien 't kan niks geave, zolang 't beer en de café mar blieve stoan’. Dit zou nog de behandeling van een sociaal probleem genoemd kunnen worden, maar de invalshoek van deze analist is het niet.
Het opvallende vertelperspectief geeft dit lied zonder meer een exceptioneel karakter. ‘Het kumt mei veur, ge zit allien, ge zit te bale’ is de unieke beginzin die maakt dat de hele tekst vanuit de ‘ik’ beschreven is, terwijl het lijkt alsof je aangesproken wordt als tweede persoon. De indruk die aangekondigd wordt in de eerste zin roept hierdoor gedurende de hele tekst een solidariteitsgevoel op. Alleen het refrein verhaalt weer vanuit de ‘ik’ zelf en roept daarmee nog meer verbondenheid op met de luisteraar: ‘ge wet dat ik 't neet kan loate’.
Het verhalende karakter, de aanschouwelijke beschrijvingen, de trapsgewijze opbouw van de tekst, de afwisseling tussen concrete gebeurtenissen en de reflectie daarop en natuurlijk de ode aan de caféganger, het bier, het café, de gewone mens maken deze tekst tot een signatuur van Rowwen Hèze.
Auteursrechtelijk beschermd