Af-beeldinghe van d'eerste eeuwe der Societeyt Iesu

[p. 106]

Een suyuer hert verbeelt Godt.

Assimilat mens casta Deum.	{ Hier speelt
	{ Godts beelt.

OP een soeten morghen stondt,
Soo ick my wat ledigh vondt,
Ghingh ick treden aen de kant
Van het groen gheklauert landt:
Op den voordt van een riuier,
Die daer maeckte soet getier,
Die daer dwaelde met haer stroom
Om de wortel van een boom.

[p. 107]

 

Aen de kanten stondt wat riet,

 

Hier wat dicht, en elders niet:

 

Maer het water was soo claer,

 

Of het eenen spieghel waer,

 

Of het met den stillen val

 

VVaer verandert in cristal:

 

VVant de grondt, soo diep hy was,

 

Kond' ick sien als door een glas.

 

Als ick dan daer sat omtrent,

 

Quam de son daer aen gherent,

 

Met haer peerden altemael,

 

Ieder hadd' een goude strael.

 

Aen den waghen was gheen hout,

 

Noch gheen ijser, maer al gout,

 

Goude strenghen, gouden toom.

 

Al dit sagh ick in de stroom:

 

Iae mijn teer en kranck ghesicht

 

Kond' verdraghen al dit licht,

 

Sonder dat my glans oft schijn

 

maeckten eenigh ooghen pijn.

 

Hebdy, vriendt, dit wel ghevat?

 

Gaet niet deur of leert noch wat;

 

't Geen' ghy van dit water leest,

 

Eygent dat aen uwen geest.

 

Soo waer is een suyu're siel

 

Die daer in gheen smetten viel,

 

Schoon sy oock van liefde queelt,

 

Segt, dit is des Heeren beelt:

 

VVant een suyuer teer ghemoedt

 

Godt verbeelt, en g'lijck den vloedt

 

Toont aen die omtrent hem gaet,

 

Al wat in den hemel staet.