Af-beeldinghe van d'eerste eeuwe der Societeyt Iesu
(1640)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 116]
| |||||
DEn egel ghingh eens uyt, om sich wat te vermaken,
Soo rasch hy hadt ghevoelt den soeten tijdt te naken.
Hy kruypt dan uyt sijn hol, en komt eens voor den dagh,
Daer hy noch son, noch maen, den heelen winter sagh.
En qualijck gaf sich bloot nu bouen op de landen,
Het vercken schiet hem toe, en dreyght hem met sijn tanden.
Den egel die most deur, het drijft hem in een gat,
Daer't effen doen ter tijdt vol van serpenten sat.
| |||||
[pagina 117]
| |||||
Het was hem daer te heet, hy vlucht weer euen wacker,
En wint het open velt, en stelt sich op den acker,
Omtrent een groenen kant daer eenen herder stondt:
Die gaet hem oock te keer, en hist hem sijnen hondt.
Soo rasch als leeuwken bast, terstont d'onnoosel schapen
Die loopen ouer hoop, en staen van verr' en gaepen:
De bocken, en den ram, de slangen, en het swijn,
Die vechten, d'een met kracht, en d'ander met fenijn.
Het steeckt sijn pinnen op, en wort een ijs'ren vercken,
Dit dient hem voor geweyr, voor poeyer, en voor wercken.
Sy sien het vinnigh dier, en blijuen rondom staen:
VVant hoe en wat sy doen, daer is geen vatten aen.
Doch wy zijn verr' ghenoegh, laet ons eens wederkeeren,
Mits ons een nutter les dit sinne-beeldt kan leeren.
VVy sien in dit gheval, en in den egel-strijdt,
VVat dat de suyuerheyt al ongewaepent lijdt.
Siet Benedictus dan die wentelt in de doren,
En Aloysius steeckt sijnen rugh met sporen.
't Schijnt dat den Bruydegom noyt hadde lieuer bruyt,
Als wïens leli-blom omtrent de dorens spruyt.
En schoon dat Venus is geboren uyt de baeren,
Men vindter die oock daer den maeghdom wel bewaeren.
Pelagia die sprongh, en sonck in een riuier,
Versmachte daer den brant, en bluschte daer het vier.
En wat sal ick van v, Francisce, doch al segghen?
Ick sie dat ghy v naeckt op't ijs en sneeuw gaet legghen.
Dat sacht vrouw-Venus kindt, elaes is al te teer,
Als 't iemant soo onthaelt, soo keert het selden weer.
Leert dit dan voor besluyt; het lichaem te castijden
Is eenen stercken schilt waer mé de maeghden strijden:
Daer komt een loos serpent, daer komt een bock, een swijn:
En wee dan voor de gheen' die niet ghewapent zijn?
|
|
