Af-beeldinghe van d'eerste eeuwe der Societeyt Iesu
(1640)–Adriaen Poirters–
Auteursrechtvrij
[pagina 392]
| |||||
MOmus kond' sich niet meer houwen,
Momus moest een gal'ken spouwen,
Momus riep: Het gaet voor goedt.
Hy wierdt voor den neus ghestooten,
Hy verbrande beyd' sijn pooten,
Daer sat doen den slechten bloedt.
En ter wijl de kinders geckten,
Sat hy daer sijn schrab' en leckten,
Daer sat huyben op de kruck.
| |||||
[pagina 393]
| |||||
Huyben sey: Van dese dinghen
Sal ick noyt een lieken singhen,
VVat dé ick doch inden druck?
'tIs met my iuyst afghelopen
Als een slangh, die komt ghekropen,
En den ridder wilt aen boort,
Maer die gheeft haer steeck op steken,
Daer het swert bloedt uyt komt leken,
Tot dat sy daer in versmoort.
Doch ick magh my hier mé stellen,
Dat ick noch heb mé-ghesellen,
'tSchijnt dat dat de pijn gheneest:
'tZijn de Broeders, soose heeten,
'tHeeft al van mijn sop ghe-eeten,
'tHeeft al aen den man gheweest.
'tLaet nu al sijn ooren hanghen,
En de blaffers gaen hun ganghen:
'tZijn maer keffers vanden heert,
Al hun tanden zijn versleten
Op soo herde staele beten,
En den klem hanght aen den steert.
O! de Compagnie heeft mannen:
Als die teghen ketters spannen,
En eens t'saemen vallen uyt,
'tMoet al door haer reden wijcken,
'tMoet al voor haer wijsheyt strijcken,
Ieder laetter van sijn huyt.
Kloeck Ignati, 'tzijn nu tijden,
Dat ghy door v volck moet strijden
Voor het Pausdom, en sijn leer.
VVilt op gheen benijders passen:
VVant de honden die veel bassen
Die en bijten nimmermeer.
|
|
